سنگله. [ س َ گ ُ ل َ / ل ِ ] ( اِ مرکب ) نانی باشد که از آرد گاورس و ارزن پزند. ( برهان ). نانی که ازگاورس پزند. ( فرهنگ رشیدی ). نان گاورسین. ( اوبهی ). نان گاورس و یا ارزن. ( از ناظم الاطباء ) : گفتم که ارمنیست مگر خواجه بوالعمید کو نان گندمین نخورد جز که سنگله.
بوذر ( از حاشیه ٔفرهنگ اسدی نخجوانی ).
|| و امروز در تداول زنان ، نان سخت و زفت و ورنیامده را گویند یعنی بسیار بسیار سخت و زفت. ( یادداشت بخط مؤلف ).
فرهنگ معین
(سَ گُ لَ ) (اِمر. ) نانی که از آرد ارزن پزند.
فرهنگ عمید
نانی که از آرد ارزن یا گاورس بپزند، نان ارزن.
واژه نامه بختیاریکا
( سنگله * ) آت وآشغال
دانشنامه عمومی
سنگله ( به لاتین: Senglea ) یک منطقهٔ مسکونی در مالت است که در منطقه جنوب شرقی مالت واقع شده است. [ ۱] سنگله ۰٫۲ کیلومتر مربع مساحت و ۲٬۷۲۰ نفر جمعیت دارد. شهر کاسینو خواهرخواندهٔ سنگله هست.