سنگ یده

لغت نامه دهخدا

سنگ یده. [ س َ گ ِ ی َ دَ / دِ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) سنگی که در بدن حیوانات تولید گردد. ( ناظم الاطباء ). || سنگی است که هرگاه عزیمت بر آن خوانده بر کف دست مقابل آسمان کنند ابر و باران بسیار ببارد و این عمل در ترکان شایع است. حجرالمطر. ( از آنندراج ) :
اشک را موی کشان تا سر مژگان آورد
کار سنگ یده از ناله نی می آید.
صائب ( از آنندراج ).
عاشق که چو باران نکند گریه ندیدم
سنگ دل خوبان همه سنگ یده باشد.
محسن تأثیر ( از آنندراج ).
باعث ریزش مژگان سرشکم شده ست
دل سنگین تو سنگ یده را می ماند.
میرزا رضی ( از آنندراج ).

فرهنگ فارسی

سنگی که در بدن حیوانات تولید گردد سنگی که هرگاه عزیمت بر آن خوانده بر کف دست مقابل آسمان کنند ابر و باران بسیار ببارد و این عمل در ترکان شایع است

پیشنهاد کاربران

بپرس