سنگ چال

سنگ چال تلفظ راهنما·اطلاعات، روستایی است از توابع بخش بندپی غربی شهرستان بابل در استان مازندران ایران.
سنگ چال دهکده ییلاقی کوهستانی در جنوب شرقی دامنه البرز، در ۴۷ کیلومتری جنوب شرقی آمل است. روستایی است از توابع بخش بندپی غربی شهرستان بابل در استان مازندران. سنگچال مستقل از دهستان چلاو قرار داشته و به دلیل زیبایی های بی مانندش از دیدنی های مازندران به شمار می آید.
سنگچال ییلاقی بزرگ و پرجمعیت است که چشمه های خنک و گوارا، تپه های سرسبز و دیدنی و جنگل های انبوه آن را به بهشتی بی مانند تبدیل کرده و جایگاه ویژه ای را در دل طبیعت دوستان و گردشگران باز کرده است.
محله های سنگچال شامل:
۱ - پیته سره: که در زبان محلی به خانه قدیمی می گویند که البته باید بگویم که برخلاف اسمش در آن خانه های نوساز و ویلایی ساخته شده است. ۲ - جور سره: که این هم در زبان محلی به خانه بالا دست روستا می گویند. ۳ - مست قلا: که این هم به معنی جای زندگی انسان های سر مست و شاد است. ۴ - شل کنار: که این هم به خاطر خاک شل منطقه به آن شل کنار می گویند. ۵ - فنی کلا: که به تپه روبروی روستا که از آنجا کل روستا را می بینید میگویند ۶ - آقا سر: به خاطر وجود بقعه امامزاده محمد به این منطقه آقا سر می گویند.
آب شرب روستا از دو چشمه تأمین می شود به نام های چشمه هیتکا و گت چشمه سر که آب های گوارا و خنک آن در منطقه معروف است. سنگچال بعد از روستاهای گت کلا و فیلبند ( که در نوک کوه واقع است ) بلندترین ییلاق های منطقه می باشند. کلا هوای این کوه ها مرطوب ولی از شرجی بودن و گرمای طاقت فرسای شمال و کنار دریا خبری نیست. سنگچال از آبادی های بزرگ و پرجمعیتی است که تقریباً در همه فصول سال پذیرای مهمانان خویش است حتی در زمستان های پر برف و سرد و زیبایش. د. [ ۲] ف
ابراساس آخرین سرشماری مرکز آمار ایران که در سال ۱۳۸۵ صورت گرفته، جمعیت آن ۱۸۷ نفر ( ۵۱ خانوار ) به صورت ساکن دائم بوده است و از آنجاییکه اکثر اهالی آن به صورت خوش نشین و در ایام تابستان و روزهای تعطیل به عنوان ویلای تابستانی مورد استفاده قرار می دهند و بر اساس اطلاعات جمع آوری شده از ساکنین جمعیت این دهکده بر اساس جمعیت طایفه در حدود ۳۵۰۰۰ هزار نفر اعلام شده است. [ ۳]
گویش محلی سنگ چال، از نظر حوزه زبانی، متعلق به زبان مازندرانی از شاخه شمال غربی زبان های ایرانی نو و زیرگروه گویش های کرانه دریای خزر است. یکی از مشخصه های اصلی ساخت آوایی آن نبود صامت /ž/ و وجود مصوّتِ /Ə/ به جای /e/است، که مانند یک واجگونه بعد از همزه و در واژه های عربی به کار می رود. در این گویش، گذشته نقلی و بعید متعدی و لازم با فعل کمکی «دار - /داشت - » ساخته می شود؛ مثلاً: بخردارمه ba - xƏrd - dār - mƏ ( خورده ام ) ، و بخرداشتمه ba - xƏrd - dāšt - Ə - mƏ ( خورده بودم ) . [ ۴]

سنگ چال (sink hole)
(یا: تنورۀ غول) حفره ای قیف مانند در نواحی سنگ آهکی. سنگ چال معمولاً حاصل بزرگ شدن شکاف یا درزه براثر کربناتی شدن، اثر حل کنندگی آب، است. این عارضه را نباید با حفرۀ غول یا رودخور اشتباه گرفت. در عارضۀ اخیر، رودخانه حین عبور از زمین های آهکی وارد حفرۀ بسیار بزرگی می شود و در زیرزمین ناپدید می گردد. نیز ← حفرۀ غول