سنگ نوشته های کرتیر شامل چهار سنگ نوشته از کرتیر است که در استان فارس قرار دارند و عبارتند از سنگ نوشتهٔ کرتیر در نقش رجب ( KNRb ) ، سنگ نگاره و نبشته کرتیر در نقش رستم ( KNRm ) ، کتیبه کرتیر در سرمشهد ( KSM ) ، و کتیبه کرتیر در کعبه زرتشت ( KKZ ) . کعبهٔ زردشت روایت معراج را در بَر ندارد، در حالی که سنگ نوشتهٔ نقش رجب خلاصه ای از مفاهیم اصلی یک سنگ نوشتهٔ طولانی تر است. [ ۱]
تصویر کرتیر در چندین سنگ نگاره بازنمایی شده است که اکثر آن ها متعلق به بهرام دوم بوده اند. کرتیر همیشه در نیم رُخ راست، همراه با کلاهی دایره ای با نشانی قیچی مانند، یک گردن بند با دانه های درشت مروارید و دستی بالارفته که به نشانهٔ احترام با انگشتش اشاره می کند دیده می شود. [ ۲] [ ۳] کرتیر بدون ریش است و احتمالاً خواجه بوده است. [ ۴]
سنگ نوشته های کرتیر قدیمی ترین شواهد مکتوب بومی دربارهٔ اصول اساسی مزدیسنا از زمان سنگ نوشته های هخامنشی هستند و ششصد سال با ادبیات مکتوب پهلوی ( و هزار سال با قدیمی ترین نسخه های خطی ) فاصلهٔ زمانی دارند؛ بنابراین، این سنگ نوشته ها برای مطالعهٔ سنت مزدیسنایی اوایل دورهٔ ساسانی حائز اهمیت بسیارند. تمرکز این سنگ نوشته ها بر روی اخلاق ( رفتار خوب یا بد ) است و همانند دیگر ادیان بزرگ با اشاره به آنچه پس از مرگ انتظارِ روح را می کشد، وعده هایی داده می شود: پاداش برای نیکوکاران، مجازات برای ستمگران. [ ۱]
سنگ نوشته های کرتیر به دلیل اندازه و زبان متنوع شان، مهم ترین اسناد برای فهم نظام نوشتاری، دستور زبان، و واژگان فارسی میانهٔ اولیه است و از این لحاظ فقط با سنگ نوشتهٔ نرسه در پایکولی و کتاب نیایش پهلوی قابل مقایسه است.
فیلیپ ژینیو نخستین کسی بود که دربارهٔ تاریخ تقریبی سنگ نوشته ها بحث کرد. [ ۵] او در ترجمه اش از سنگ نوشتهٔ سرمشهد، اظهار کرد که سنگ نوشتهٔ سرمشهد، از آنجا که محتوای سه سنگ نوشتهٔ دیگر در آن تکرار شده، می بایست نخستین سنگ نوشتهٔ حکاکی شده باشد که به فرمان خودِ کرتیر یا پیروانش در مکانی جدا از سنگ نوشته های شاهی نوشته شده است. به دلیل محتویات مهم سنگ نوشته و دسترسی دشوار به آن، جانشینان کرتیر بخش های مهم سنگ نوشته را در جاهای دیگری نیز حکاکی کردند. ژینیو پس از تحقیق والتر هینتس بر روی سنگ نگاره هایی که کرتیر در آن ها ظاهر شده است، این ادعاها را در ترجمه اش از سنگ نوشتهٔ نقش رستم اصلاح کرد. اینجا، ژینیو همچنان تصور می کرد سنگ نوشتهٔ سرمشهد در زمانی که کرتیر هنوز زنده بود نوشته شده و سنگ نوشتهٔ نقش رستم که یک بازتولید غیرماهرانه از متن است، آخرین سنگ نوشته محسوب می شود. او نتیجه می گیرد که سنگ نوشتهٔ کعبهٔ زردشت، سنگ نوشتهٔ نقش رجب، و سنگ نوشتهٔ نقش رستم در سال ۲۹۳، احتمالاً پیش از بر تخت نشستن نرسه «که رفتار آنچنان دوستانه ای با کرتیر نداشت» حکاکی شده اند. [ ۶] با این حال، ژینیو در مطالعه اش در زمینهٔ گونه های متنی، این گاه نگاری را کوتاه کرد و ادعا کرد که سنگ نوشتهٔ سرمشهد می بایست در اواخر دورهٔ پادشاهی بهرام دوم، در حدود سال ۲۹۰ نوشته شده باشد، اما به صورت تلویحی معتقد بود که نگارش سنگ نوشته حداکثر تا سال ۲۹۳ به طول انجامید. [ ۷]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفتصویر کرتیر در چندین سنگ نگاره بازنمایی شده است که اکثر آن ها متعلق به بهرام دوم بوده اند. کرتیر همیشه در نیم رُخ راست، همراه با کلاهی دایره ای با نشانی قیچی مانند، یک گردن بند با دانه های درشت مروارید و دستی بالارفته که به نشانهٔ احترام با انگشتش اشاره می کند دیده می شود. [ ۲] [ ۳] کرتیر بدون ریش است و احتمالاً خواجه بوده است. [ ۴]
سنگ نوشته های کرتیر قدیمی ترین شواهد مکتوب بومی دربارهٔ اصول اساسی مزدیسنا از زمان سنگ نوشته های هخامنشی هستند و ششصد سال با ادبیات مکتوب پهلوی ( و هزار سال با قدیمی ترین نسخه های خطی ) فاصلهٔ زمانی دارند؛ بنابراین، این سنگ نوشته ها برای مطالعهٔ سنت مزدیسنایی اوایل دورهٔ ساسانی حائز اهمیت بسیارند. تمرکز این سنگ نوشته ها بر روی اخلاق ( رفتار خوب یا بد ) است و همانند دیگر ادیان بزرگ با اشاره به آنچه پس از مرگ انتظارِ روح را می کشد، وعده هایی داده می شود: پاداش برای نیکوکاران، مجازات برای ستمگران. [ ۱]
سنگ نوشته های کرتیر به دلیل اندازه و زبان متنوع شان، مهم ترین اسناد برای فهم نظام نوشتاری، دستور زبان، و واژگان فارسی میانهٔ اولیه است و از این لحاظ فقط با سنگ نوشتهٔ نرسه در پایکولی و کتاب نیایش پهلوی قابل مقایسه است.
فیلیپ ژینیو نخستین کسی بود که دربارهٔ تاریخ تقریبی سنگ نوشته ها بحث کرد. [ ۵] او در ترجمه اش از سنگ نوشتهٔ سرمشهد، اظهار کرد که سنگ نوشتهٔ سرمشهد، از آنجا که محتوای سه سنگ نوشتهٔ دیگر در آن تکرار شده، می بایست نخستین سنگ نوشتهٔ حکاکی شده باشد که به فرمان خودِ کرتیر یا پیروانش در مکانی جدا از سنگ نوشته های شاهی نوشته شده است. به دلیل محتویات مهم سنگ نوشته و دسترسی دشوار به آن، جانشینان کرتیر بخش های مهم سنگ نوشته را در جاهای دیگری نیز حکاکی کردند. ژینیو پس از تحقیق والتر هینتس بر روی سنگ نگاره هایی که کرتیر در آن ها ظاهر شده است، این ادعاها را در ترجمه اش از سنگ نوشتهٔ نقش رستم اصلاح کرد. اینجا، ژینیو همچنان تصور می کرد سنگ نوشتهٔ سرمشهد در زمانی که کرتیر هنوز زنده بود نوشته شده و سنگ نوشتهٔ نقش رستم که یک بازتولید غیرماهرانه از متن است، آخرین سنگ نوشته محسوب می شود. او نتیجه می گیرد که سنگ نوشتهٔ کعبهٔ زردشت، سنگ نوشتهٔ نقش رجب، و سنگ نوشتهٔ نقش رستم در سال ۲۹۳، احتمالاً پیش از بر تخت نشستن نرسه «که رفتار آنچنان دوستانه ای با کرتیر نداشت» حکاکی شده اند. [ ۶] با این حال، ژینیو در مطالعه اش در زمینهٔ گونه های متنی، این گاه نگاری را کوتاه کرد و ادعا کرد که سنگ نوشتهٔ سرمشهد می بایست در اواخر دورهٔ پادشاهی بهرام دوم، در حدود سال ۲۹۰ نوشته شده باشد، اما به صورت تلویحی معتقد بود که نگارش سنگ نوشته حداکثر تا سال ۲۹۳ به طول انجامید. [ ۷]
wiki: سنگ نوشته های کرتیر