سنگسبویه. [ س َ گ ِ ی َ / ی ِ ] ( اِ مرکب ) نام گیاهی است که آنرا پنج انگشت گویند و به عربی ذوخمسة اصابع و ذوخمسة اوراق و عین السراطین خوانند و تخم آنرا حب الفقد گویند و معرب آن سنجسبویه است. ( برهان ) ( آنندراج ). دانه ای است درازتر از دانه انگور و بغایت صلب شبیه بسنگ و گویند از فارس خیزد و در تذکره عبدوس دانه سپستان است. و در بعضی کتب شفاء الاسقام اثلق تصریح شده. ( از تحفه حکیم مؤمن ). رجوع به سنجسبویه ، سنکسبویه و سکسنبویه شود.
فرهنگ عمید
دانه ای درشت، سفت و سخت شبیه سنگ که در غلافی شبیه غلاف باقلا قرار دارد و از گیاهی به همین نام به دست می آید و در طب قدیم برای معالجۀ بیماری های پوستی به کار می رفته.
