سنگ روزتا یا سنگ رَشید؛ سنگ نبشته ای از دوران مصر باستان است که در پیشرفت معاصر و درک نوشتار هیروگلیف ابزاری سودمند بوده است. سنگ روزتا یکی از مهم ترین یافته های دوران باستان شناسی است که در موزه بریتانیا در لندن نگهداری می شود.
تاریخ علمی، یا دست کم باستان شناسی علمی، زمانی آغاز شد که اروپای نوین در اواخر سدهٔ هجدهم، مصر را از نو کشف کرد؛ مصر باستان نخستین موضوع کاوش های باستان شناسی شد و پس از آن تمدن های باستانی دجله و فرات از زیر خاک بیرون آورده شدند.
در سال ۱۷۹۹ ناپلئون بناپارت ضمن یک لشکرکشی به مصر، گروه ۱۶۷ از دانشمندان، زبان شناسان، عتیقه شناسان، و هنرمندان را نیز به همراه خود برد. این سنگ نوشته را یک افسر جوان در سپاه ناپلئون به نام بوشار در عصر ۱۹ ژوئیه ۱۷۹۹ در روستایی به نام رشید ( به زبان های غربی: «روزتا» ) در شمال باختری دلتای نیل پیدا کرد. بوشار که مسئول ساخت استحکامات دفاعی در ساحل غربی رود نیل در شهر رشید بود، به کارگران خود دستور داد بقایای پایه های قلعه قدیمی قایتبای که قدمت آن به سده ۱۵ میلادی بازمی گشت را از زمین خارج کنند. آنها حین این عملیات، یک تخته سنگ از جنس گرانیت سیاه را پیدا کردند که حدود ۱ متر طول، ۷۰ سانتی متر عرض، و ۲۷ سانتی متر ضخامت داشت. [ ۱]
این سنگ، فورا توجه بوشار را به خود جلب کرد. احتمالا از یک بنای باستانی مصر دزدیده شده بود تا به عنوان مصالح ساختمانی استفاده شود. بوشار از کارگران خواست تا سنگ را با دقت بسیار زیاد از زیر ماسه ها بیرون بیاورند. افسر مافوق بوشار بی درنگ نامه ای به آکادمی علوم در قاهره نوشت و آنها را در جریان این کشف ارزشمند قرار داد. بوشار مطمئن بود به گنجی گرانبها دست یافته است. همچنین از بوشار، لانکره و سایرین خواست از نوشته های حک شده روی تخته سنگ کپی بردارند و سنگ را به آکادمی علوم مصر در قاهره را منتقل کنند. [ ۱]
روزتا حاوی طغرای پادشاهی بطلمیوس پنجم است و تاریخ نگارش آن به سال ۱۹۶ پیش از میلاد برمی گردد. فرانسوی ها پس از تسلیم در برابر نیروهای بریتانیایی در ۱۸۰۱ حاضر نشدند نتیجه زحمات خود را به آن ها بدهند و حتی تهدید کردند که همه چیز را از بین خواهند کرد. اما در نهایت بر پایه مفاد معاهده اسکندریه که در ۳۰ اوت ۱۸۰۱ به امضای ژنرال های فرانسوی، بریتانیایی، و مصری رسید، سنگ روزتا و همه آثار باستانی مصری که در اختیار فرانسوی ها بود به مالکیت بریتانیایی ها در آمدند. با اینکه مقامات علمی مصر مخالف انتقال سنگ به بریتانیا بودند، اما بریتانیایی ها کتیبه روزتا را به انگلستان بردند و این کتیبه از آن زمان تاکنون در موزه بریتانیا در لندن نگهداری می شود. [ ۱]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفتاریخ علمی، یا دست کم باستان شناسی علمی، زمانی آغاز شد که اروپای نوین در اواخر سدهٔ هجدهم، مصر را از نو کشف کرد؛ مصر باستان نخستین موضوع کاوش های باستان شناسی شد و پس از آن تمدن های باستانی دجله و فرات از زیر خاک بیرون آورده شدند.
در سال ۱۷۹۹ ناپلئون بناپارت ضمن یک لشکرکشی به مصر، گروه ۱۶۷ از دانشمندان، زبان شناسان، عتیقه شناسان، و هنرمندان را نیز به همراه خود برد. این سنگ نوشته را یک افسر جوان در سپاه ناپلئون به نام بوشار در عصر ۱۹ ژوئیه ۱۷۹۹ در روستایی به نام رشید ( به زبان های غربی: «روزتا» ) در شمال باختری دلتای نیل پیدا کرد. بوشار که مسئول ساخت استحکامات دفاعی در ساحل غربی رود نیل در شهر رشید بود، به کارگران خود دستور داد بقایای پایه های قلعه قدیمی قایتبای که قدمت آن به سده ۱۵ میلادی بازمی گشت را از زمین خارج کنند. آنها حین این عملیات، یک تخته سنگ از جنس گرانیت سیاه را پیدا کردند که حدود ۱ متر طول، ۷۰ سانتی متر عرض، و ۲۷ سانتی متر ضخامت داشت. [ ۱]
این سنگ، فورا توجه بوشار را به خود جلب کرد. احتمالا از یک بنای باستانی مصر دزدیده شده بود تا به عنوان مصالح ساختمانی استفاده شود. بوشار از کارگران خواست تا سنگ را با دقت بسیار زیاد از زیر ماسه ها بیرون بیاورند. افسر مافوق بوشار بی درنگ نامه ای به آکادمی علوم در قاهره نوشت و آنها را در جریان این کشف ارزشمند قرار داد. بوشار مطمئن بود به گنجی گرانبها دست یافته است. همچنین از بوشار، لانکره و سایرین خواست از نوشته های حک شده روی تخته سنگ کپی بردارند و سنگ را به آکادمی علوم مصر در قاهره را منتقل کنند. [ ۱]
روزتا حاوی طغرای پادشاهی بطلمیوس پنجم است و تاریخ نگارش آن به سال ۱۹۶ پیش از میلاد برمی گردد. فرانسوی ها پس از تسلیم در برابر نیروهای بریتانیایی در ۱۸۰۱ حاضر نشدند نتیجه زحمات خود را به آن ها بدهند و حتی تهدید کردند که همه چیز را از بین خواهند کرد. اما در نهایت بر پایه مفاد معاهده اسکندریه که در ۳۰ اوت ۱۸۰۱ به امضای ژنرال های فرانسوی، بریتانیایی، و مصری رسید، سنگ روزتا و همه آثار باستانی مصری که در اختیار فرانسوی ها بود به مالکیت بریتانیایی ها در آمدند. با اینکه مقامات علمی مصر مخالف انتقال سنگ به بریتانیا بودند، اما بریتانیایی ها کتیبه روزتا را به انگلستان بردند و این کتیبه از آن زمان تاکنون در موزه بریتانیا در لندن نگهداری می شود. [ ۱]
wiki: سنگ روزتا