لغت نامه دهخدا
سنگ خوارک. [ س َ خوا / خا رَ ] ( اِ مرکب ) سنگخوار. ( جهانگیری ). مرغک سنگ خوار که به عربی قطاة گویند. ( برهان ) ( آنندراج ). پرنده ای است از رسته ماکیان ها که در صحاری لای بوته های گون و خارها لانه میسازد و دارای پرواز مقطع و کوتاه ولی سریع میباشد پرهایش خاکستری تیره و قدش کوچکتر از کبک است. از دانه های بذور مختلف تغذیه میکند.محل زندگیش در آسیای مرکزی و غربی و آسیای صغیر است و در ایران بسیار فراوان بوده است و آنرا جهت استفاده از گوشتش شکار میکنند ( متأسفانه بعلت شکار بیرون از حد نسلش در ایران رو به انقراض است ). باقری قره.قطاة. اسفرود. سنگ شکنک. سنگ خواره. سنگ خور. سنگ خوار. اسفهرود. سفرود. سنگین خوار. ( فرهنگ فارسی معین ). فرهنگ فارسی
پرنده یست از راسته ماکیان که در صحاری لای بوته های گون و خارها لانه میسازد و دارای پرواز مقطع و کوتاه ولی سریع می باشد . پرهایش خاکستری تیره و قدش کوچکتر از کبک است . از دانه های بذور مختلف تغذیه میکند . محل زندگیش در آسیای مرکزی و غربی و آسیای صغیر است و در ایران بسیار فراوان بوده است و آنرا جهت استفاده از گوشتش شکار میکنند ( متاسفانه به علت شکار بیرون از قاعده در ایران رو به انقراض است ) باقرقره قطا سنگ خور سنگ خوار اسفهرود سفرود سنگین خوار .