سنگ خوار

لغت نامه دهخدا

سنگخوار. [ س َ خوا / خا ] ( اِ مرکب ) نام مرغی است کوچک و سیاه رنگ و کاکل دارد که سنگریزه میخورد و به عربی قطاة خوانند. ( برهان ). نام مرغی است که سنگ ریزه غذای آن باشد و معرب آن سنگخوارج است. ( جهانگیری ). نام مرغی است که به عربی آنرا قطاة خوانند و گویند: سنگ میخورد. و جوزاالقطاة، دانه ای است شبیه به کاکنج وچون بخوردن آن بسیار حریص است به این اسم موسوم شده است. ( آنندراج ). قطاة. ( دهار ). کُدری. اسفرود. سفرود. خیزاب. ماریه. غضاره. ( یادداشت بخط مؤلف ). بترکی باقری قره گویند. ( یادداشت بخط مؤلف ) :
پراکنده با مشک دم سنگخوار
خروشان بهم سارک و لاله سار.
اسدی.

فرهنگ فارسی

سنگ خوارک .
نام مرغی است کوچک و سیاه رنگ و کاکل دارد که سنگریزه خورد و به عربی قطاه خوانند . خیزاب .

فرهنگ عمید

= اسفرود

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] سنگ خوار نام پرنده ای است که شبیه کبوتر است با پر و بالی خاکی رنگ و قهوه ای که از آن به مناسبت در باب حج و اطعمه و اشربه نام برده‏اند.
سنگ خوار (قطا) که در فارسی به آن «باقرقره» نیز گویند، پرنده‏ای شبیه کبوتر است با پر و بالی خاکی رنگ و قهوه‏ای، بالهای نوک تیز، پاهای کوتاه و تیز پرواز.

احکام سنگ خوار
۱. ↑ توضیح المسائل مراجع ج۲، ص۵۹۴.۲. ↑ جواهر الکلام ج۲۰، ص۲۴۲.
...

پیشنهاد کاربران

به ترکی آن را باقرقره نمی گویند. این نام ذاتا ترکی است و شکل صحیح آن باغری قره یا باغری قارا است که ترجمه تحت اللفظی آن به فارسی می شود سینه سیاه. در زبان فارسی به دلیل عدم تلفظ صحیح نام ترکی آن به باقرقره تغییر یافته است

بپرس