سنگ بن

لغت نامه دهخدا

سنگ بن. [س َ ب ُ ] ( اِخ ) شهری است در خراسان از ربوشارانست به گوزکانان و منبر او بنا نهاده اند. ( حدود العالم ).

سنگ بن. [ ] ( اِخ ) دهی است جزء دهستان وسط بخش طالقان شهرستان تهران. دارای 277 تن سکنه. محصول آنجا غلات ، سیب زمینی ، میوه جات. شغل اهالی زراعت است. ( از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 1 ).

فرهنگ فارسی

شهریست در خراسان از ربوشار انست بگوز کانان و منبر او بنا نهاده اند .

گویش مازنی

/sang bon/ از مناطق کوهستانی و ییلاقی شاه کوه و ساور استرآباد

پیشنهاد کاربران

بپرس