لغت نامه دهخدا
سنگ بلور. [ س َ گ ِ ب ُ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) حجرالبلور گویند چون بر شخصی که در خواب می ترسیده باشد بندند دیگر نترسد. ( برهان ). سنگی سفید و شفاف و سخت تر و شفاف تر از شیشه که از آن نگین و عینک و تسبیح و ظروف آبخوری و نی غلیان تراشند. ( ناظم الاطباء ). رجوع به فهرست مخزن الادویه و سنگ شود. 