سَنگ اَفراشْت ها سنگ های بسیار بزرگ و درازی هستند که در روزگار باستان به طور عمودی در دل خاک فروبرده شده اند به شیوه ای که بخش اعظم آن ها از زمین بیرون است. سنگ افراشت ها در دوره های مختلف پیش از تاریخ ساخته و افراشته شده اند، و بخشی از یک فرهنگ بزرگتر خرسنگی به شمار می آیند که در مناطق گوناگون جهان شکوفا شد.
در زبان های اروپایی به سنگ افراشت Menhir می گویند که از دو واژه برتونی Men بمعنی سنگ و hir بمعنی دراز ترکیب شده و ترجمه آن سنگ دراز می شود.
سنگ افراشت ها گاه به تنهایی به عنوان خرسنگ، و گاه به عنوان بخشی از یک گروه از سنگ های مشابه یافت می شود که در این حالت اصطلاحاً «سنگ رده» نامیده می شوند. اندازه آن ها می تواند به طور قابل ملاحظه ای متفاوت باشد، اما شکل آن ها به طور معمول ناصاف و چهارگوش است، که اغلب به سمت بالا کاهش تدریجی دارند.
سنگ افراشت ها در سراسر آسیا، اروپا، و آفریقا به طور گسترده ای یافت می شوند، اما تراکم آن ها در غرب اروپا، به ویژه در ایرلند، بریتانیا و بریتانی بیشتر است. در این مناطق حدود ۵۰ هزار سنگ افراشت وجود دارد، در حالی که در شمال غربی فرانسه به تنهایی ۱۲۰۰ سنگ افراشت یافت می شود.
علت ساخت و کارکرد سنگ افراشت بحث های زیادی را برانگیخته است و برخی آن ها را جزئی از آیین های قربانی کردن انسان دانسته اند و دیگران آن ها را میل های نشانه گذاری قلمرو و برخی دیگر نیز این سنگ ها را عناصری از یک سیستم پیچیده ایدئولوژیک و برخی نیز آن را گونه ای از تقویم های اولیه دانسته اند.
برپایه پژوهش هایی که انجام شده و نظریاتی که ابراز گردیده بسیاری از بناهای سنگی باستانی بر روی زمین دارای جهاتی هستند که با وضع ستارگان در آسمان تنظیم شده بوده است. بدین معنی که اگر کلیه سنگ افراشت های جهان، منشورهایی تصور شود که قاعده آن ها چندضلعی است همیشه ضلع بزرگ این چندضلعی در جهت برآمدن خورشید در آسمان و در برابر جنوب است. [ ۱]
حال اگر قاعدهٔ منشوری مثل سنگ افراشت شامپو ( Champeaux ) مربع باشد بناچار ضلع مربع در جهت برآمدن آفتاب و هریک از سطوح پیرامون منشور در مقابل جهات چهارگانه است. اما در سنگ افراشت های دوتایی مانند «کوزاورهای جزیره سن»[ ۲] و «سنگ دوقلو»های «پیژومل منت سن الوای پادوکاله»[ ۳] در فرانسه و دوخواهران جزیره خارک، خطی که دو سنگ افراشت را ولو با فاصله چند کیلومتر به هم وصل می کند دقت شود باز خط مزبور در جهت برآمدن آفتاب است. [ ۱]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر زبان های اروپایی به سنگ افراشت Menhir می گویند که از دو واژه برتونی Men بمعنی سنگ و hir بمعنی دراز ترکیب شده و ترجمه آن سنگ دراز می شود.
سنگ افراشت ها گاه به تنهایی به عنوان خرسنگ، و گاه به عنوان بخشی از یک گروه از سنگ های مشابه یافت می شود که در این حالت اصطلاحاً «سنگ رده» نامیده می شوند. اندازه آن ها می تواند به طور قابل ملاحظه ای متفاوت باشد، اما شکل آن ها به طور معمول ناصاف و چهارگوش است، که اغلب به سمت بالا کاهش تدریجی دارند.
سنگ افراشت ها در سراسر آسیا، اروپا، و آفریقا به طور گسترده ای یافت می شوند، اما تراکم آن ها در غرب اروپا، به ویژه در ایرلند، بریتانیا و بریتانی بیشتر است. در این مناطق حدود ۵۰ هزار سنگ افراشت وجود دارد، در حالی که در شمال غربی فرانسه به تنهایی ۱۲۰۰ سنگ افراشت یافت می شود.
علت ساخت و کارکرد سنگ افراشت بحث های زیادی را برانگیخته است و برخی آن ها را جزئی از آیین های قربانی کردن انسان دانسته اند و دیگران آن ها را میل های نشانه گذاری قلمرو و برخی دیگر نیز این سنگ ها را عناصری از یک سیستم پیچیده ایدئولوژیک و برخی نیز آن را گونه ای از تقویم های اولیه دانسته اند.
برپایه پژوهش هایی که انجام شده و نظریاتی که ابراز گردیده بسیاری از بناهای سنگی باستانی بر روی زمین دارای جهاتی هستند که با وضع ستارگان در آسمان تنظیم شده بوده است. بدین معنی که اگر کلیه سنگ افراشت های جهان، منشورهایی تصور شود که قاعده آن ها چندضلعی است همیشه ضلع بزرگ این چندضلعی در جهت برآمدن خورشید در آسمان و در برابر جنوب است. [ ۱]
حال اگر قاعدهٔ منشوری مثل سنگ افراشت شامپو ( Champeaux ) مربع باشد بناچار ضلع مربع در جهت برآمدن آفتاب و هریک از سطوح پیرامون منشور در مقابل جهات چهارگانه است. اما در سنگ افراشت های دوتایی مانند «کوزاورهای جزیره سن»[ ۲] و «سنگ دوقلو»های «پیژومل منت سن الوای پادوکاله»[ ۳] در فرانسه و دوخواهران جزیره خارک، خطی که دو سنگ افراشت را ولو با فاصله چند کیلومتر به هم وصل می کند دقت شود باز خط مزبور در جهت برآمدن آفتاب است. [ ۱]
wiki: سنگ افراشت