سنگ اذراواری

سنگ آذرآواری. سنگ آذَرآواری ( pyroclastic ) سنگ های خردشده ای هستند که در فوران های انفجاری آتشفشان ها به هوا پرتاب می شوند. مواد آذرآواری در زمره مواد آواری هستند. تمام نهشته های آذرآواری تحت تأثیر انتقال و جابه جایی قرار می گیرند. مقدار زیادی از این رسوبات در توالی های صفحات تکتونیکی مخرب و همگرا و جزایر قوسی یافت می شود.
ذرات آذرآواری شامل خرده سنگ ها، بلورهای منفرد و قطعات شیشه های ولکانیکی می باشند. خرده سنگ ها می توانند از سنگ های منجمد شده در دهانه آتشفشان یا هر نوع سنگ دیگری که به وسیلهٔ گازها یا گدازه به سطح زمین آورده شده اند تشکیل گردند. بلورهای منفرد، بلورهایی هستند که قبلاً در داخل ماگما تشکیل گشته و در اثر انفجار به سطح آورده شده اند. قطعات شیشه از منجمد شدن یون های گدازه که زمان کافی برای تشکیل نداشته اند تشکیل می شود. این سه گروه ذرات را به ترتیب به نام سنگی، بلور و ویتریک نیز می نامند.
ذرات آذرآواری به سه طریقه حرکت می کنند.
• به صورت ذرات گرم یا داغ در سطح زمین جریان پیدا می کنند مانند جریان های خاکستر آتشفشانی.
• به صورت ذرات معلق در ارتفاع کم در هوا پراکنده می شوند.
• به صورت ذرات معلق در استراتوسفر در ارتفاع زیاد پرتاب شده و حرکت می نمایند. به طور کلی این رسوبات بیشتر در مناطق فعال تکتونیکی ( خشکی و دریا ) به ویژه در نواحی جزایر قوسی تشکیل می گردند.
مواد آذرآواری با منشأ ماگما را آذرآوار اصلی و مواد آذرآواری متشکل از قطعات مخروط آتشفشانی یا گدازه های قدیمی تر را آذرآوار فرعی می گویند. اگر آذرآواری متشکل از قطعات غیرآتشفشانی یا آتشفشانی نامرتبط با آن باشد آن را آذرآوار تصادفی می گویند. به طور کلی ویژگی تمامی مواد آتشفشانی آواری ای که در طی فرایند قطعه قطعه شدن و مخلوط شدن با مواد غیرآتشفشانی در محیط نهشته می شوند آتشفشان آواری volcaniclastic نام دارد.
آذرآواری متشکل از سنگ های پیشین یا قطعات سنگ های آذرین و دگرگونی و رسوبی یا قطعاتی از گدازه های قبلی واقع در یک مجرای آتشفشانی که در نهشته ای آذرآواری جای گرفته اند آذرآوار سنگی lithic clast نامیده می شوند.
ذرات آتشفشان آواری ناشی از فوران آتشفشان در زیر آب، آب آوار hydroclast نام دارد.