سنکروترون

سنکروترون ( به فرانسوی: synchrotron ) که نخستین بار توسط لوییس آلوارز ابداع شد، نوعی از شتاب دهنده ذرات به شکل یک حلقه دایره ای است که با کمک میدان های الکتریکی و مغناطیسی، تابش الکترومغناطیسی تولید می کند ذراتی که با سرعتی نزدیک به سرعت نور در یک محیط الکترومغناطیسی حرکت می کنند، در جهت حرکتشان، نوری منتشر می کنند که تابش سینکروترون یا نور سنکروترون نامیده می شود. تابش سنکروترن یک امکان توانمند برای مطالعه ساختمان مولکولی و تغییرات شکل و ترکیبات سلولی در هنگام واکنش های شیمیایی است که در زمینه های مختلف تحقیقاتی و کاربردی در فیزیک، پزشکی، صنعت، زیست شناسی، باستان شناسی و … کاربرد دارد. استفاده از تابش سینکروترون برای علوم بنیادی و فناوری های کاربردی، رشد فزاینده ای را در چند دهه اخیر تجربه کرده است. [ ۱]
مزیت این نوع از شتابدهنده ها نداشتن محدودیت در انرژی است که باعث می شود ذرات بنیادی را بتوان به انرژی های چندین گیگا الکترون ولت و بیشتر رساند. سینکروترونها اصولاً از جمله شتابدهنده های دایره ای هستند که از سه دهه پیش تا کنون کاربرد صنعتی داشته اند. کاربرد نور سینکروترون در نانوتکنولوژی، زیست فناوری، بیوفیزیک، محیط زیست، صنایع پتروشیمی و مواد، پزشکی و عکسبرداری، ژنتیک و شناخت و تولید داروهای جدید و نیز در علوم باستانشناسی و در مواردی در صنایع نظامی و صنایع فضایی کاربرد دارد. نور سینکروترون هنگام حرکت دایره ای ذرات باردار تولید می شود و از طریق خروجیهایی بنام خط باریکه نور به اتاقهای آزمایش و تجهیزات آزمایشگاهی هدایت می شود. اغلب سنکروترونهای نسل سوم در کشورهای اروپایی، ایالات متحده و نیز چین و ژاپن قرار دارد.
• علم حیات: بلورشناسی پروتئین
• Drug discovery and research
• "Burning" computer chip designs into metal wafers
• Studying مولکول shapes and protein crystals
• Analyzing chemicals to determine their composition
• Observing the reaction of living cells to drugs
• Inorganic material crystallography and microanalysis
• فلورسنس studies
• مطالعه نیمه رسانا ها
• Geological material analysis
• تصویربرداری پزشکی
• پروتون درمانی to treat some forms of سرطان