سنوط

لغت نامه دهخدا

سنوط. [ س َ ] ( ع ص ) کوسه که هیچ ریش ندارد یا مرد سبک ریش در رخسار یا آنکه ریش بر زنخ داشته باشد نه بر رخسار. ( ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). آنکه هیچ ریش ندارد. ( مهذب الاسماء ). || ( اِ ) دوایی است. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). سَنوطی ̍. ( ناظم الاطباء ).

پیشنهاد کاربران