سَنْهوری، عبدالرزاق (اسکندریه ۱۸۹۵ـ۱۹۷۱)
حقوق دان برجسته و تدوین کنندۀ قانون اساسی مصر. پس از تحصیلات ابتدایی و متوسطه، که در اسکندریه به پایان رساند، به دانشکدۀ حقوق دانشگاه قاهره وارد شد و در ۱۹۱۷ در رشتۀ حقوق لیسانس گرفت. دو سال بعد در جریان اوج گیری انقلاب ۱۹۱۹ به رهبری سعد زغلول با آن همراه شد و با حزب الوفد همکاری کرد. در ۱۹۲۱ به فرانسه رفت و دانشنامۀ دکتری حقوق و همچنین علوم اقتصادی و سیاسی گرفت. در ۱۹۲۶ به مصر بازگشت و به تدریس در دانشکدۀ حقوق دانشگاه قاهره پرداخت و در ۱۹۳۶ رئیس دانشکده شد. وی در ۱۹۳۶ دولت مصر را به وضع قانون مدنی جدید دعوت کرد و دولت مصر پیشنهاد وی را پذیرفت و مسئولیت وضع و تدوین قانون مدنی جدید را به خود او سپرد. در ۱۹۴۵ تدوین و نگارش قانون مدنی جدید مصر را به پایان برد که مراحل تقنینی آن تا ۱۹۴۸ پایان یافت. سنهوری چند بار در مقام وزیر معارف و وزیر دولت در کابینه های مختلف انتخاب شد. از ۱۹۴۶ به عضویت فرهنگستان زبان عربی (مجمع اللغة العربیة) رسید و در وضع بسیاری از اصلاحات حقوقی سهیم شد. او را پدر مشروطه عربی خوانده اند. از مهم ترین آثار او عبارت اند از نظریۀ خلافت جدید و منابع حق در فقه اسلامی.
حقوق دان برجسته و تدوین کنندۀ قانون اساسی مصر. پس از تحصیلات ابتدایی و متوسطه، که در اسکندریه به پایان رساند، به دانشکدۀ حقوق دانشگاه قاهره وارد شد و در ۱۹۱۷ در رشتۀ حقوق لیسانس گرفت. دو سال بعد در جریان اوج گیری انقلاب ۱۹۱۹ به رهبری سعد زغلول با آن همراه شد و با حزب الوفد همکاری کرد. در ۱۹۲۱ به فرانسه رفت و دانشنامۀ دکتری حقوق و همچنین علوم اقتصادی و سیاسی گرفت. در ۱۹۲۶ به مصر بازگشت و به تدریس در دانشکدۀ حقوق دانشگاه قاهره پرداخت و در ۱۹۳۶ رئیس دانشکده شد. وی در ۱۹۳۶ دولت مصر را به وضع قانون مدنی جدید دعوت کرد و دولت مصر پیشنهاد وی را پذیرفت و مسئولیت وضع و تدوین قانون مدنی جدید را به خود او سپرد. در ۱۹۴۵ تدوین و نگارش قانون مدنی جدید مصر را به پایان برد که مراحل تقنینی آن تا ۱۹۴۸ پایان یافت. سنهوری چند بار در مقام وزیر معارف و وزیر دولت در کابینه های مختلف انتخاب شد. از ۱۹۴۶ به عضویت فرهنگستان زبان عربی (مجمع اللغة العربیة) رسید و در وضع بسیاری از اصلاحات حقوقی سهیم شد. او را پدر مشروطه عربی خوانده اند. از مهم ترین آثار او عبارت اند از نظریۀ خلافت جدید و منابع حق در فقه اسلامی.