سنع

لغت نامه دهخدا

سنع. [ س َ ن َ ] ( ع اِمص ) خوبی و جمال. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ).
سنع. [ س ِ ] ( ع اِ ) خوردگاه دست یا بریدگی که میان پیوند دست و ذراع است یا استخوان کف دست که با انگشتان و خوردگاه دست اتصال دارد. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ).

فرهنگ فارسی

خوردگاه دست یا بریدگی که میان پیوند دست و ذراع است یا استخوان کف دست که با انگشتان و خوردگاه دست اتصال دارد .

پیشنهاد کاربران

بپرس