سندرم تالیدومید

مشخص می شود، اما تالیدومید باعث طیف وسیعی از نقایص مادرزادی می شود، از جمله فقدان گوش همراه با ناشنوایی، نقص عضلات چشم و صورت، فقدان یا رشد ناقص بازوها و به ویژه استخوان زند زبرین و شست، شست هایی با سه مفصل، نقص استخوان ران و درشت نی، و ناهنجاری های قلب، روده، رحم و کیسه صفرا. الگوی ناهنجاری ها به زمان مصرف دارو بستگی دارد. تالیدومید معمولاً در صورت مصرف قبل از روز ۳۴ یا بعد از روز ۵۰ پس از آخرین قاعدگی، هیچ ناهنجاری ایجاد نمی کند. در طول دوره حساس، مصرف تالیدومید باعث ایجاد ناهنجاری های زیر می شود: روز ۳۵ تا ۳۷ باعث فقدان گوش و ناشنوایی، روز ۳۹ تا ۴۱ باعث فقدان دست، روز ۴۳ تا ۴۴ باعث اندام های باله مانند با سه انگشت و روز ۴۶ تا ۴۸ باعث به وجود آمدن شست با سه بند می گردد. حدود ۴۰ درصد از نوزادان تالیدومید قبل از یک سالگی فوت می کنند، اما بسیاری نیز تا بزرگسالی زنده مانده اند.