سندرم احتقان لگن ( انگلیسی: Pelvic congestion syndrome ) یا سندرم وریدی لگن یک عارضهٔ مزمن است که به نظر می رسد ناشی از واریس وریدهای ناحیهٔ تحتانی شکم باشد. این وضعیت ممکن است باعث بروز دردهای مزمن همچون درد مبهم دائمی لگن باشد، که می تواند با ایستادن یا انجام رابطه جنسی بدتر شود. درد در پاها یا کمر نیز ممکن است رخ دهد.
... [مشاهده متن کامل]
در حالی که اعتقاد بر این است که این وضعیت به دلیل پس زدن و برگشت خون به درون وریدهای لگن به سبب اختلال در دریچه های درون وریدها باشد، اما این فرضیه قطعی نیست. احتمال دارد این عارضه در دوران بارداری رخ دهد یا بدتر شود. اعتقاد بر این است که حضور هورمون استروژن در فرایند شکل گیری این بیماری نقش داشته باشد. انجام سونوگرافی، سی تی اسکن، ام آرآی یا لاپاروسکوپی به تشخیص این عارضه کمک می کنند.
گزینه های درمانی اولیه شامل تجویز مدروکسی پروژسترون یا داروهای داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی ( NSAIDs ) است. جراحی برای مسدود کردن وریدهای واریسی نیز ممکن است انجام شود. حدود ۳۰ درصد از زنان در سنین باروری دچار این عارضه می شوند. اعتقاد بر این است که سندرم احتقان لگن، دلیل بروز حدود یک سوم موارد دردهای مزمن لگنی است. با آن که نارسایی وریدی لگن در دهه ۱۸۵۰ شناسایی شد، اما تنها در دهه ۱۹۴۰ بود که ارتباطش با درد لگن مشخص گشت.
زنان مبتلا به این عارضه یک درد دائمی را تجربه می کنند که ممکن است مبهم و رنج آور باشد، اما گاهی نیز حادتر است. درد در پایان روز و پس از ایستادن های طولانی مدت بدتر می شود و افرادی که دچار این دردها هستند، در صورت دراز کشیدن، دردشان تسکین می یابند. درد در حین یا بعد از آمیزش جنسی بدتر می شود و ممکن است درست قبل از شروع چرخه قاعدگی تشدید شود. .
زنان مبتلا به سندرم احتقان لگن دارای رحم بزرگتر و آندومتر ضخیم تر هستند. ۵۶ درصد از این زنان، تغییرات کیستی در تخمدان ها دارند و بسیاری از آنها علائم دیگری همچون قاعدگی دردناک، کمردرد، ترشحات واژن، نفخ شکم، تغییرات خلقی یا افسردگی و خستگی را گزارش می کنند.
دلایل متعددی برای بروز سندرم احتقان لگن ذکر شده است. به عنوان مثال تغییرات هورمونی موضعی در لگن یکی از این دلایل است. بیماری هایی که سبب انسداد در جریان خون سیاهرگ های لگن می شوند نیز ممکن است در بروز احتقان لگن نقش داشته باشند، از جمله سندرم می - تورنر، نشانگان فندق شکن، نشانگان باد–کیاری یا ترومبوز ورید کلیوی چپ. علاوه بر اینها، هرگونه فشار موضعی بر روی وریدهای آن ناحیه به دلیل وجود تومورها ( از جمله فیبروم رحم، آندومتریوز ) یا به دنبال تشکیل جوشگاه ممکن است به احتقان لگن بینجامد.
... [مشاهده متن کامل]
در حالی که اعتقاد بر این است که این وضعیت به دلیل پس زدن و برگشت خون به درون وریدهای لگن به سبب اختلال در دریچه های درون وریدها باشد، اما این فرضیه قطعی نیست. احتمال دارد این عارضه در دوران بارداری رخ دهد یا بدتر شود. اعتقاد بر این است که حضور هورمون استروژن در فرایند شکل گیری این بیماری نقش داشته باشد. انجام سونوگرافی، سی تی اسکن، ام آرآی یا لاپاروسکوپی به تشخیص این عارضه کمک می کنند.
گزینه های درمانی اولیه شامل تجویز مدروکسی پروژسترون یا داروهای داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی ( NSAIDs ) است. جراحی برای مسدود کردن وریدهای واریسی نیز ممکن است انجام شود. حدود ۳۰ درصد از زنان در سنین باروری دچار این عارضه می شوند. اعتقاد بر این است که سندرم احتقان لگن، دلیل بروز حدود یک سوم موارد دردهای مزمن لگنی است. با آن که نارسایی وریدی لگن در دهه ۱۸۵۰ شناسایی شد، اما تنها در دهه ۱۹۴۰ بود که ارتباطش با درد لگن مشخص گشت.
زنان مبتلا به این عارضه یک درد دائمی را تجربه می کنند که ممکن است مبهم و رنج آور باشد، اما گاهی نیز حادتر است. درد در پایان روز و پس از ایستادن های طولانی مدت بدتر می شود و افرادی که دچار این دردها هستند، در صورت دراز کشیدن، دردشان تسکین می یابند. درد در حین یا بعد از آمیزش جنسی بدتر می شود و ممکن است درست قبل از شروع چرخه قاعدگی تشدید شود. .
زنان مبتلا به سندرم احتقان لگن دارای رحم بزرگتر و آندومتر ضخیم تر هستند. ۵۶ درصد از این زنان، تغییرات کیستی در تخمدان ها دارند و بسیاری از آنها علائم دیگری همچون قاعدگی دردناک، کمردرد، ترشحات واژن، نفخ شکم، تغییرات خلقی یا افسردگی و خستگی را گزارش می کنند.
دلایل متعددی برای بروز سندرم احتقان لگن ذکر شده است. به عنوان مثال تغییرات هورمونی موضعی در لگن یکی از این دلایل است. بیماری هایی که سبب انسداد در جریان خون سیاهرگ های لگن می شوند نیز ممکن است در بروز احتقان لگن نقش داشته باشند، از جمله سندرم می - تورنر، نشانگان فندق شکن، نشانگان باد–کیاری یا ترومبوز ورید کلیوی چپ. علاوه بر اینها، هرگونه فشار موضعی بر روی وریدهای آن ناحیه به دلیل وجود تومورها ( از جمله فیبروم رحم، آندومتریوز ) یا به دنبال تشکیل جوشگاه ممکن است به احتقان لگن بینجامد.
