تکنیک های سنجش از دور در باستان شناسی جزئی مهم و در حال پیشرفت از مجموعه ابزار فنی و روش شناختی موجود در تحقیقات باستان شناسی هستند. [ ۱] استفاده از تکنیک های سنجش از دور به باستان شناسان اجازه می دهد تا داده های منحصربه فردی را کشف کنند که با استفاده از تکنیک های سنتی کاوش های باستان شناسی غیرقابل دستیابی هستند.
روش های سنجش از دور که در تحقیقات باستان شناسی به کار می روند عبارتند از:
• تصویربرداری هوایی، پهپاد و ماهواره ای
• عکاسی هوایی
• سنسورهای چند طیفی و فراطیفی
• اسکنر چندطیفی مادون قرمز حرارتی ( TIMS )
• عکاسی فروسرخ ( CIR )
• رادار مایکروویو
• ارتفاع سنج لیزری یا تشخیص نور و محدوده ( LIDAR )
• رادار دهانه ترکیبی ( SAR )
• تداخل سنجی رادار دهانه ترکیبی ( INSAR )
برای تصویربرداری باستان شناسی از روش های ژئوفیزیک زمینی مانند رادار زمین نفوذ و مغناطیس سنجی نیز استفاده می شود. اگرچه این ها گاهی به عنوان سنجش از دور طبقه بندی می شوند، اما معمولاً به عنوان رشته ای جداگانه در نظر گرفته می شوند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفروش های سنجش از دور که در تحقیقات باستان شناسی به کار می روند عبارتند از:
• تصویربرداری هوایی، پهپاد و ماهواره ای
• عکاسی هوایی
• سنسورهای چند طیفی و فراطیفی
• اسکنر چندطیفی مادون قرمز حرارتی ( TIMS )
• عکاسی فروسرخ ( CIR )
• رادار مایکروویو
• ارتفاع سنج لیزری یا تشخیص نور و محدوده ( LIDAR )
• رادار دهانه ترکیبی ( SAR )
• تداخل سنجی رادار دهانه ترکیبی ( INSAR )
برای تصویربرداری باستان شناسی از روش های ژئوفیزیک زمینی مانند رادار زمین نفوذ و مغناطیس سنجی نیز استفاده می شود. اگرچه این ها گاهی به عنوان سنجش از دور طبقه بندی می شوند، اما معمولاً به عنوان رشته ای جداگانه در نظر گرفته می شوند.
