سنجرشاه

لغت نامه دهخدا

سنجرشاه. [ س َ ج َ ] ( اِخ ) رجوع به سلطان سنجر و رجوع به معزالدین سنجر سلجوقی شود.

دانشنامه آزاد فارسی

سَنجرشاه ( ـ۵۹۵ق)
آخرین امیر (حک: ۵۸۲ـ۵۹۵ق) آل مؤید. پسر طُغانشاه بود و اتابک (پیشکار) او، مَنْکَلی تَکین از غلامان جدش، مؤید آی اَبَه، بر او تسلط و نفوذ داشت. بدرفتاری های منکَلی تَکین سبب پراکندگی امیران و نارضایتی مردم شد. عَلاءالدّین تَکش با شنیدن این خبرها در ۵۸۲ق نیشابور را محاصره کرد، اما نتوانست کاری انجام دهد و به خوارزم بازگشت. در ۵۸۳ق بار دیگر به نیشابور بازگشت و آن جا را محاصره کرد. پس از فتح نیشابور، منکَلی تکین را کشت و سنجرشاه را با خود به خوارزم برد. سنجرشاه پنهانی افرادی را برای دلجویی مردم به نیشابور می فرستاد تا زمینۀ بازگشت خود را فراهم کند. چون علاءالدین تَکش از این توطئه آگاه شد، او را کور کرد. با مرگ وی، خاندان آل مؤید منقرض شد.

پیشنهاد کاربران

بپرس