سنجان (اراک). سِنِجان شهری است در جنوب غربی
اراک واقع در
استان مرکزی، سنجان به معنی
آشیانه عقاب می باشد، باتوجه به اسناد موجود قدمت این شهر بیش از هزاران سال می باشد، این شهر دارای باغ های بزرگ و زیبای فراوانی شامل انواع میوه و سبزیجات و انگور و گردو می باشد - سنجان به خاطر آب فراوان، هوای پاک وسرسبزی زبانزد می باشد
عمده مردم این شهر از قوم لر می باشند. [ ۱]
در تاریخ ۵ تیر ۱۳۹۱
شورای عالی شهرسازی و
معماری ایران به دلیل اتصال کامل نقاط شهری مذکور به شهر اراک، کارکردهای مستقیم جمعیت ساکن در شهرهای
کرهرود و سنجان با شهر
اراک و مراکز خدماتی آن، استقرار مراکز شهری مهم اراک از جمله
پردیس دانشگاهی و دانشگاه اراک، دانشگاه علوم پزشکی اراک،
بیمارستان امیرالمؤمنین و
دانشگاه پیام نور در امتداد بلوار ورودی شهر اراک و مقابل شهر سنجان، عدم بضاعت مالی شهرداری های کرهرود و سنجان برای ارائه خدمات مناسب به شهروندان و جلوگیری از مدیریت چندگانه بر اراضی و املاک متصل به شهر، توسعه ناموزون پیرامون شهر و یکپارچگی
مدیریت شهری با الحاق این دو شهر به شهر اراک موافقت کرد. [ ۲]
در تاریخ ۱۰ فروردین ماه ۱۳۹۲، هیئت دولت با پیشنهاد
وزارت کشور و تأیید
رئیس جمهور از الحاق شهرهای کرهرود و سنجان به شهر اراک و تصویب آن به عنوان کلان شهر اراک خبر داد. [ ۳] [ ۴] بر این اساس شهرهای کرهرود و سنجان به عنوان مناطق پنج و شش شهر اراک شناخته شده و از خدمات شهرداری بهره مند می گردند. [ ۵]
سنجان (خراسان). سنجان شهری باستانی در حاشیه جنوبی
بیابان قره قوم در نزدیکی شهر واحه ای مرو است. از نظر جغرافیایی، سنجان در منطقه
خراسان بزرگ در
آسیای میانه واقع شده است. از نظر سیاسی، سنجان در
استان مرو ترکمنستان امروزی است.
سنجان به همراه مرو، محل توقف و
مرکز تجاری مهمی در مسیر جنوبی
جاده ابریشم بود. سنجان اهمیت بیشتری را پس از
امپراتوری سلوکی به دست آورد. استقرار مرو به عنوان شهر اصلی استان مرگوش، اهمیت این شهر را در دوران
اشکانیان ( ۲۵۰ پیش از میلاد، ۲۲۶ میلادی ) و
ساسانیان ( ۲۲۶ - ۶۵۱ میلادی ) بیش از سنجان کرده بود.
سنجان به عنوان مکانی برای تحقیقات
باستان شناسی باکتریا - مارجیانا به شمار می رود. گمان می رود که مردمان هندوایرانی، شاخه عمده ای که از
مردم نیاهندواروپایی جدا شده اند، از آنجا نشأت گرفته اند. ( همچنین نگاه کنید به: تمدن آمودریا )
با توجه به
قصه سنجان که حدود سال ۱۶۰۰ میلادی نوشته شده است،
زرتشتیانی که در سده ۸ یا ۹ به
شبه قاره هند بخاطر آزار و اذیت مهاجمان مسلمان فرار کردند، شهرک سنجان در ناحیه گجرات را تأسیس کردند. تصور بر این است که این زرتشتیان که در ابتدا سانجانا یا خراسانی خوانده می شدند ( امروزه فرزندان این
مهاجران و بعداً مهاجران زرتشتی همگی به نام پارسیان هند شناخته می شوند ) ، گفته می شود که این شهرک ساحل غربی هند را به نام شهر مبدا خود نامگذاری کرده اند.
