سنتز آزلاکتون و آمینو اسید ارلنمایر–پلوکل. سنتز آزلاکتون و آمینو اسید ارلنمایر–پلوکل ( به انگلیسی: Erlenmeyer–Plöchl azlactone and amino - acid synthesis ) ، که تا حدی توسط شیمیدان آلمانی فردریش گوستاو کارل امیل ارلنمایر کشف شد، مجموعه ای از واکنش های شیمیایی است که از طریق اگزازولون ( به نام آزلاکتون نیز شناخته می شود ) یک N - آسیل گلایسین را به آمینواسیدهای مختلف دیگر تبدیل می کند. [ ۱] [ ۲]
هیپوریک اسید، مشتق بنزآمید از گلیسین، در حضور استیک انیدرید حلقوی شده، سپس با متراکم شدن، به ۲ - فنیل - اوکسازولون تبدیل می شود. [ ۳] این واسطه همچنین دارای دو پروتون اسیدی است و با بنزالدهید، استیک انیدرید و سدیم استات واکنش نشان می دهد و به آزلاکتون مربوط تبدیل می شود. این ترکیب در طی کاهش، دسترسی به فنیل آلانین را میسر می سازد. [ ۴]
• واکنش داکین–وست
• واکنش پرکین
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفهیپوریک اسید، مشتق بنزآمید از گلیسین، در حضور استیک انیدرید حلقوی شده، سپس با متراکم شدن، به ۲ - فنیل - اوکسازولون تبدیل می شود. [ ۳] این واسطه همچنین دارای دو پروتون اسیدی است و با بنزالدهید، استیک انیدرید و سدیم استات واکنش نشان می دهد و به آزلاکتون مربوط تبدیل می شود. این ترکیب در طی کاهش، دسترسی به فنیل آلانین را میسر می سازد. [ ۴]
• واکنش داکین–وست
• واکنش پرکین
