سنبک

لغت نامه دهخدا

سنبک. [ سُم ْ ب ُ ] ( اِ ) کشتی کوچک که در رکاب جهاز باشد. ( آنندراج ). کشتی کوچک. ( ناظم الاطباء ) :
از دل خویش سنبکی دارم
نذر دریا تبرکی دارم.
محمدسعید اشرف ( از آنندراج ).
|| ( ع اِ ) نوعی از دویدن. || پیش سم ستور. ج ، سنابک. || کناره حلیه شمشیر. || اول باران. || پیش و متقدم از هر چیزی. || آهن سر خود. || زمین درشت کم خیر. || رشته بند برقع. || عهد. روزگار. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ).

فرهنگ فارسی

کشتی کوچک، سنبوق جمع
( اسم ) کشتی کوچک .

فرهنگ معین

(سُ بُ ) [ ع . ] (اِ. ) ۱ - کنار سم ستور. ۲ - اول هر چیز. ۳ - زمین صعب و کم فایده ، ج . سنابک .

فرهنگ عمید

۱. کنار سم ستور.
۲. اول چیزی.
۳. زمین سخت و کم فایده.
کشتی کوچک.

پیشنهاد کاربران

بپرس