سنبک

لغت نامه دهخدا

سنبک. [ سُم ْ ب ُ ] ( اِ ) کشتی کوچک که در رکاب جهاز باشد. ( آنندراج ). کشتی کوچک. ( ناظم الاطباء ) :
از دل خویش سنبکی دارم
نذر دریا تبرکی دارم.
محمدسعید اشرف ( از آنندراج ).
|| ( ع اِ ) نوعی از دویدن. || پیش سم ستور. ج ، سنابک. || کناره حلیه شمشیر. || اول باران. || پیش و متقدم از هر چیزی. || آهن سر خود. || زمین درشت کم خیر. || رشته بند برقع. || عهد. روزگار. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ).

فرهنگ فارسی

کشتی کوچک، سنبوق جمع
( اسم ) کشتی کوچک .

فرهنگ معین

(سُ بُ ) [ ع . ] (اِ. ) ۱ - کنار سم ستور. ۲ - اول هر چیز. ۳ - زمین صعب و کم فایده ، ج . سنابک .

فرهنگ عمید

۱. کنار سم ستور.
۲. اول چیزی.
۳. زمین سخت و کم فایده.
کشتی کوچک.

پیشنهاد کاربران

سنبک اسم منطقه ای هست در نزدیکی کویر مرنجاب
تحت عنوان دشت دیم سنبک
در فصل بهار در این دشت هندوانه به صورت دیم کشت می شود و اواخر تیر و مرداد ماه برداشت می شود
محصولاتی از قبیل بادنجان چای ترش خیار چمبر خربزه هم در این دشت کشت میشود