سنبوت

لغت نامه دهخدا

سنبوت. [ سَم ْ ن َ ] ( ع ص ) مرد خشمناک. ( آنندراج ) ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ).

(سَ ) (اِ. ) هیکل ، نمود، نمودار.

نمود، هیکل: چون تو از خوان شرع بی قوتی / تو و سالوس و کبر و سنبوتی (سنائی: ۱۳۲ ).

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید