سنبل دمیدن

لغت نامه دهخدا

سنبل دمیدن. [ سُم ْ ب ُ دَ دَ ] ( مص مرکب ) ریش و خط برآمدن. تازه موی بر عارض دمیدن :
یکی را سنبل از گل برکشیده
یکی را گرد گل سنبل دمیده.

نظامی.

ریش و خز بر آمدن . تازه موی بر عارض دمیدن .

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید