سنباذج. [ سُم ْ ذَ ] ( معرب ، اِ ) مأخوذ از سنباده فارسی و به معنی آن. ( فرهنگ فارسی معین ). رجوع به سنباده شود. || سنگی است که صیقل گر شمشیر را جلا دهد و دندان را نیز به آن مالند. ( منتهی الارب ).
