سمیعی احمد

[ویکی نور] «احمد سمیعی گیلانی» در 11 بهمن ماه 1299ش در محله سنگلچ تهران متولد شد و پس از چند ماه، توسط خانواده به شهر رشت رفت و در همانجا، سال های آغازین زندگی خود را طی کرد.
در خرداد ماه 1312ش، امتحان نهایی دوره دبستان را با موفقیت پشت سرگذاشت و شاگرد اول استان گیلان شد. در خرداد ماه 1318ش نیز در امتحانات سراسری کشور در رشته ی علمی، شاگرد اول استان گیلان شد و با اخذ مدال علمی درجه 2، دوره شش ساله دبیرستان را به پایان برد.
در مهر همان سال، در امتحان ورودی دانشکده فنی دانشگاه تهران، رتبه 1 را کسب کرد و مجوز ورود به این دانشگاه را دریافت نمود، اما به دلیل علاقه وافر به زبان و ادبیات فارسی، از ادامه تحصیل انصراف داد و پس از شرکت در امتحانات ورودی دانشکده ادبیات دانشگاه تهران، این بار در رشته زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تهران پذیرفته شد.
در دوره تحصیل خود در محضر استادانی همچون ملک الشعرای بهار، بدیع الزمان فروزانفر، کاظم عصار، فاضل تونی، احمد بهمن یار، دکتر یحیی مهدوی، دکتر علی اکبر سیاسی، برتراند و مادام رهاوی که استادان فرانسوی وی بودند، تلمذ کرد.
دبیری مجموعه سخن فارسی که 11 عنوان آن به کتاب درسی دانشگاهی تبدیل شد، ویراستاری مجله نشر دانش و مقالات دانشنامه جهان اسلام، سردبیری نامه فرهنگستان، ویراستاری بیش از 100 کتاب درسی دانشگاهی، عضویت در مرکز بین المللی مترجمان ادبی فرانسه، مشاوره علمی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، سرپرستی و عضویت در هیات علمی فرهنگ آثار ایرانی اسلامی و عضویت در هیات تحریریه مجله ادب پژوهی دانشگاه گیلان، از جمله فعالیت های پرشمار ایشان در عرصه ادب و فرهنگ در سال های گذشته محسوب می شوند.
تالیفات پرشمار او را در چند دسته اصلی، از جمله ترجمه و تصنیف، می توان طبقه بندی کرد. ترجمه آثار «دلدار و دلباخته» از جرج ساند، «سالامبو» از گوستاو فلوبر، «خیال پروری ها» از ژان ژاک روسو، «برادرزاده رامو» از دیدرو، «نظر خلاف عرف درباره هنرپیشگان» از دیدرو و «چیزها» از جرج ترک، بخشی از ترجمه های پرشمار ایشان از زبان فرانسوی به فارسی می باشد.