سمندل

لغت نامه دهخدا

سمندل. [ س َ م َ دَ ] ( اِ ) مرغی است بهند که در آتش نمی سوزد. ( برهان ) ( منتهی الارب ). رجوع به سمندر، سمندول ، سمندوک ، سمندور و سمندون شود.

فرهنگ فارسی

( اسم ) جانوری از رده ذوحیاتین دمدار که خود تیره خاصی را به وجود آورده است . این جانور دارای قدی متوسط ( حد اکثر ۲۵ سانتی متر ) و پوستی تیره رنگ با لکه های زرد تند میباشد . محل زندگی سمندر در اماکن نمناک تاریک و غارها و تغذیه وی از حشرات و کرمهاست . بدنش نسبتا فربه است و بدنی استوانه یی شکل ختم میشود . حیوانی است بی آزار ولی ماده ای لزج از پوست وی ترشح میشود که سوزاننده است سالامندرا سالا ماندر . توضیح گفته اند وی در آتش نمیسوزد و آن اغراق آمیز است .
مرغی است بهند که در آتش نمی سوزد

پیشنهاد کاربران

بپرس