سمن سینه

لغت نامه دهخدا

سمن سینه. [ س َ م َ ن َ/ ن ِ ] ( ص مرکب ) سمن بر. ( ناظم الاطباء ) :
او سمن سینه و نوشین لب و شیرین سخن است
مشتری عارض و خورشیدرخ و زهره لقاست.
فرخی.
چون سمن سینه زین سخن پرداخت
شه در آغوش خویش جایش ساخت.
نظامی.
زنان سمن سینه سیم ساق
بهر کار با او کنند اتفاق.
نظامی.

فرهنگ فارسی

( صفت ) کسی که دارای سینه ای چون سمن است سپید تن .
سمن بر

پیشنهاد کاربران

بپرس