سمفونی شماره ۳

سمفونی شماره ۳ (چایکوفسکی). سمفونی شماره ۳ ( انگلیسی: Symphony No. 3 ) اپوس ۲۹، سومین سمفونی مصنف و آهنگساز برجستهٔ روس، پیوتر ایلیچ چایکوفسکی است که در سال ۱۸۷۵ نوشته شد. این سمفونی چایکوفسکی از دو جهت جزو آثار برجسته وی محسوب می گردد، نخست اینکه سمفونی شماره ۳، جزو نخستین و تنها سمفونی در میان ۷ سمفونی وی محسوب می گردد که با گام ماژور آغاز می گردد و دیگر اینکه، تنها سمفونی مصنف است که دارای ۵ موومان می باشد.

سمفونی شماره ۳ (سن سانس). سمفونی شمارهٔ ۳ در دو مینور، اپوس ۷۸، سومین سمفونی کامی سن - سانس و از کارهای برجستهٔ او است که در سال ۱۸۸۶ میلادی کامل شد. [ ۱] این سمفونی با نام سمفونی ارگ هم شناخته می شود. اگرچه این سمفونی یک سمفونی ارگ دانسته نمی شود ولی این نام گذاری به دلیل نقش برجستهٔ ارگ در آن بوده است. [ ۲] خود آهنگساز این کار را به صورت سمفونی شمارهٔ ۳ «با ارگ» نوشته بوده است.
سن سانس دربارهٔ تصنیف این کار گفته است: «هرچه که قادر بودم را به آن دادم. هرگز دوباره به چیزی که دست یافته ام نایل نخواهم شد». به نظر می آید که آهنگساز می دانسته است که این آخرین ساخته اش در فرم سمفونی بوده است. او این کار را مانند تاریخچه ای از حرفه اش تصنیف کرده است.
سن سانس سمفونی شمارهٔ ۳ را به سفارش انجمن فیلارمونیک سلطنتی در انگلستان، تصنیف کرد. نخستین اجرای سمفونی نیز در ۱۹ مه ۱۸۸۶ در تالار سینت جیمز لندن انجام گرفت. پس از مرگ فرانتس لیست که از دوستان سن سانس بود، در ۳۱ ژوئیهٔ همان سال، او برای بزرگداشت یاد دوستش سمفونی را به او تقدیم کرد. نخستین اجرای سمفونی در وطن آهنگساز، در ژانویهٔ ۱۸۸۷ در پاریس انجام گرفت.
اگرچه به نظر می آید که سمفونی شمارهٔ ۳ از ساختار معمول چهار موومانی پیروی می کند، و اجراهای بسیاری آن را این گونه ضبط کرده اند، ولی این سمفونی در اصل به صورت دو موومانه ساخته شده بوده است. سن سانس در تحلیل خود از سمفونی توضیح می دهد که اگرچه این سمفونی در دو موومان تصنیف شده است، «سنت چهار موومان در آن حفظ گردیده است».
اجرای این سمفونی معمولاً در حدود ۳۵ دقیقه زمان می برد.
یکی از ویژگی های سمفونی شمارهٔ ۳، استفاده از سازهای کلیددار در آن است. در این سمفونی علاوه بر ارگ، پیانو برای دو دست و چهار دست نیز وجود دارد.
سمفونی شمارهٔ ۳ برای ارکستری شامل ۳ فلوت ( ۱ فلوت پیکولو ) ، ۲ ابوا، کر آنگله، ۲ کلارینت، کلارینت باس، ۲ فاگوت، کنتر فاگوت، ۴ کر، ۳ ترومپت، ۳ ترومبون، توبا، تیمپانی، مثلث، سنج، درام باس، پیانو ( ۲ و چهار دست ) ، ارگ، و سازهای زهی، تصنیف شده است. دو موومان این سمفونی عبارتند از:
• آداجو – آلگرو مدراتو – پوکو آداجو
• آلگرو مدراتو – پرستو – مائستوزو – آلگرو

سمفونی شماره ۳ (شومان). سمفونی شماره ۳ ( انگلیسی: Symphony No. 3 ) در گام می بمل ماژور، اپوس ۹۷، که با نام سمفونی راینی هم شناخته می شود، سومین سمفونی تصنیف شده توسط روبرت شومان آهنگساز آلمانی دورهٔ رومانتیک است هر چند آخرین اثر منتشر شده از این دست نیست، این سمفونی از دوم نوامبر تا نهم دسامبر سال ۱۸۵۰ نوشته و تکمیل گردید که شامل ۵ موومان ( حرکت ) می باشد
سمفونی سوم شومان برای ۲ فلوت، ۲ ابوا، ۲ کلارینت، ۲ فاگوت، ۴ کُر، ۳ ترومبون، ۲ ترومپت، تیمپانی نوشته شده، این سمفونی اولین بار در ۶ فوریه ۱۸۵۱ در دوسلدورف و به رهبری خود شومان اجرا گردید. [ ۱]

سمفونی شماره ۳ (مالر). سمفونی شماره ۳ ( انگلیسی: Symphony No. 3 ) در گام ر مینور، سومین سمفونی از گوستاو مالر، مصنف برجستهٔ دورهٔ موسیقی رمانتیک است که در تاریخ ۱۸۹۶، توسط این آهنگساز تصنیف گردید. [ ۱] احتمال داده می شود میان سال های ۱۸۹۳ تا ۱۸۹۶ توسط مصنف سازبندی شده باشد. [ ۲] این قطعه به نسبت طولانی است و در قالب رپرتوار استاندارد، یک اثر بلند تلقی می گردد. به طور معمول در مدت زمان ۹۰ تا ۱۰۵ دقیقه اجرای آن به طول می انجامد و بر همین قیاس، لقب طولانی ترین سمفونی کلاسیک را کسب نموده است. [ ۳] مجله موسیقی بی بی سی از این سمفونی، با عنوان ۱۰ سمفونی برجستهٔ همهٔ دوران یاد کرده است[ ۴]
مالر در چهار سمفونی اولیه خود برنامه ای جامع برای توضیح و شرح روایت قطعه ها تهیه کرد. البته او ساختار کلی و محتوا را برای عموم افشا نکرد با این احوال، در ادوار مختلف و در طول تکمیل سومین سمفونی، وی نسخه های در حال تحول و پیشرفت این سمفونی را با دوستان مختلف به اشتراک گذاشت از جمله مارکس مارچالک، منتقد موسیقی، ناتالی باوئر لچنر دوست نزدیک و ویولونیست او و همین طور آنا وون میلدن برگ خواننده سوپرانو و معشوقه اش. در طول تابستان سال ۱۸۹۶ میلادی هنگامی که او در حال تکمیل سمفونی بود، ناتالی باوئر لچنر در خاطرات خصوصی اش اشاره داشت که مالر گفت؛ نمی توانید تصور کنید که چگونه به نظر خواهد رسید![ ۵]

سمفونی شماره ۳ (مندلسون). سمفونی شماره ۳ ( انگلیسی: Symphony No. 3 ) در گام لا مینور، اپوس ۵۶، شناخته شده با عنوان دیگر یعنی سمفونی اسکاتلندی، یک سمفونی تصنیف شده توسط فلیکس مندلسون، آهنگساز آلمانی است که بین سال های ۱۸۲۹ تا ۱۸۴۲ ساخته شد.
الگوی سرودن این سمفونی الهام گرفته از زمان اولین دیدار مندلسون از بریتانیا به سال ۱۸۲۹ بر می گردد. [ ۱] [ ۲] [ ۳] پس از یک سری اجراهای موفق در لندن، مندلسون اقدام به یک تور پیاده روی در اسکاتلند به همراه دوست خودش کارل کلینگ مان نمود. [ ۴] در ۳۰ ژوئیه او به بازدید از خرابه های کاخ هولی روود در ادینبرو می پردازد. همان مکانی که او در نامه ای به خانواده اش دربارهٔ تأثیر الهام بخش اولیه بر روی این قطعه می نویسد
این سمفونی نخستین بار به سال ۱۸۴۲ و در شهر لایپزیگ و سالن کنسرت گواندهاوس اجرا گردید

سمفونی شماره ۳ (هایدن). سمفونی شماره ۳ ( انگلیسی: Symphony No. 3 ) در سل ماژور را هایدن در سالهای ۱۷۶۰ تا ۱۷۶۲ خلق کرد.