[ویکی نور] سمط النجوم اثر عبدالملک بن حسین بن عبدالملک عصامی شافعی از آثار مهم در تاریخ مکه بوده و اهمیت آن در این است که تنها مشتمل بر تاریخ سیاسی و اقتصادی و علمی و اجتماعی مکه نیست، بلکه اخبار فراوان و متنوعی از هبوط آدم تا آغاز دوره ی عثمانی (دوره ی حیات مولف) دارد.
اهمیت این کتاب سبب شده تا به همت ناشری، کتاب مزبور به سال 1380ق قاهر در مطبه السلفیه در چهار جلد و جمعا در 2065 صفحه به چاپ برسد. هر جزء فهرست موضوعات ویژه خود را دارد.
ناشر در مقدمه شرحی از اهمیت کتاب و مخطوطاتی که در نشر کتاب بر آنها تکیه کرده به دست داده، پس از آن شرح حال مختصری از مولف را آورده است. این مقدمه از محیی الدین الخطیب است. ناشر تلاشی هم در تبیین برخی از دشواری های کتاب دارد که در پاورقی آمده است. این چاپ بر اساس نسخه کتابخانه دار الکتب المصریه بوده که اصل آن در دو مجلد (با شماره های 346 و 53) در آنجا نگاه داری می شود.
هر چند ناشر همتی در نشر این اثر داشته، اما با کمال تاسف کتاب دون تحقیق تخصصی چاپ شده است و لذا حواشی و فهارس قابل استفاده ندارد.
گفتنی است که مولف در ادامه مقدمه ای که صحبت آن گذشت، مطلبی آورده که دیگر مورخان قرن یازدهم چنین کاری نکرده اند و آن اینکه صفحاتی ویژه از کتاب را به تقدیم نامه ای اختصاص داده که ضمن آن کتابش را به شریف مکه زید بن محسن بن حسین بن حسن ابن ابی نمی اهدا کرده تا چونان بلبلی بر شاخه های سرو شریف باشد. وی می نویسد: کتاب را به سید الشرفاء سلیل الخلفاء، مفرد آل بیت المصطفی، حاوی محاسن الاواخر و الاوائل... سیدنا و مولانا شریف احمد ابن مولانا شریف زید بن محسن بن حسین بن ابی نمی تقدیم می کنم.
اهمیت این کتاب سبب شده تا به همت ناشری، کتاب مزبور به سال 1380ق قاهر در مطبه السلفیه در چهار جلد و جمعا در 2065 صفحه به چاپ برسد. هر جزء فهرست موضوعات ویژه خود را دارد.
ناشر در مقدمه شرحی از اهمیت کتاب و مخطوطاتی که در نشر کتاب بر آنها تکیه کرده به دست داده، پس از آن شرح حال مختصری از مولف را آورده است. این مقدمه از محیی الدین الخطیب است. ناشر تلاشی هم در تبیین برخی از دشواری های کتاب دارد که در پاورقی آمده است. این چاپ بر اساس نسخه کتابخانه دار الکتب المصریه بوده که اصل آن در دو مجلد (با شماره های 346 و 53) در آنجا نگاه داری می شود.
هر چند ناشر همتی در نشر این اثر داشته، اما با کمال تاسف کتاب دون تحقیق تخصصی چاپ شده است و لذا حواشی و فهارس قابل استفاده ندارد.
گفتنی است که مولف در ادامه مقدمه ای که صحبت آن گذشت، مطلبی آورده که دیگر مورخان قرن یازدهم چنین کاری نکرده اند و آن اینکه صفحاتی ویژه از کتاب را به تقدیم نامه ای اختصاص داده که ضمن آن کتابش را به شریف مکه زید بن محسن بن حسین بن حسن ابن ابی نمی اهدا کرده تا چونان بلبلی بر شاخه های سرو شریف باشد. وی می نویسد: کتاب را به سید الشرفاء سلیل الخلفاء، مفرد آل بیت المصطفی، حاوی محاسن الاواخر و الاوائل... سیدنا و مولانا شریف احمد ابن مولانا شریف زید بن محسن بن حسین بن ابی نمی تقدیم می کنم.