سمسمی
لغت نامه دهخدا
فرهنگ معین
پیشنهاد کاربران
سِمسِمی : لقب ابوالفضل احمد بن محمد بن محمد بن یوسف سِمسِمی بلخی از بزرگان فقه و حدیث اهل سنت در قرن چهارم هجری است . وی در سال ۳۵۸ ه. ق. به اصفهان رفت و به تدریس پرداخت . حافظ ابوبکر بن مردویه از او حدیث
... [مشاهده متن کامل]
... [مشاهده متن کامل]
روایت کرده است. سمسمی خود از راویان حسن بن محمد بن نصر رازی است ( تاریخ اصفهان : مجلد رجال و دانشمندان ؛ جلال الدین همایی ؛ تهران : ۰پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی ؛ ۱۳۹۶ ؛ ج ۱ ص ۳۴۶ )
سِمسِمی : کسی که شغل عاری یا خرید و فروش کنجد را دارد ( تاریخ اصفهان : مجلد رجال و دانشمندان ؛ جلال الدین همایی ؛ تهران : ۰پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی ؛ ۱۳۹۶ ؛ ج ۱ ص ۳۴۶.