سمب

لغت نامه دهخدا

سمب. [ س ُ ] ( اِ )سم و حافر. ( ناظم الاطباء ). رجوع به سم و سنب شود.

سم و حافر

همان سم اسب است در پارسی میانه سمبک/سمپگ بوده

در زبان لری بختیاری به معنی
سم
Somb