سماوی. [ س َ ] ( ص نسبی ) منسوب که آسمان باشد. ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) : تن زمینی است میارایش و بفگن بزمین جان سماویست بیاموزش و بربر بسماش.ناصرخسرو.و در این زمان دعوی هیچ آفتی از سماوی و ارضی نکنیم. ( تاریخ قم ص 157 ). || کبود و لاجوردی. ( ناظم الاطباء ).
heavenly (صفت)علوی، آسمانی، سماوی، روحانی، بهشتیcelestial (صفت)علوی، آسمانی، سماوی، الهی، فلکیethereal (صفت)علوی، رقیق، نازک، آسمانی، سماوی، روحانی، اثیری، اتری