سلین گیفورد ( انگلیسی: Selene Gifford؛ ۳۰ مهٔ ۱۹۰۱ – ۲۱ ژوئیهٔ ۱۹۷۹ ) یک مددکار اجتماعی اهل ایالات متحده آمریکا و از مقامات بین المللی و دولت فدرال ایالات متحده بود. او در سال ۱۹۶۴ به واسطهٔ کار و رهبری خود در اداره امور سرخ پوستان موفق به دریافت جایزه زن فدرال شد.
سلین گیفورد در روچستر، ماساچوست به دنیا آمد. پدر او جورج جی. گیفورد[ الف] و مادرش الیزابت آنا شرمن گیفورد[ ب] بودند.
گیفورد در دوران رکود بزرگ به عنوان مددکار اجتماعی در ایالت های مختلف آمریکا فعالیت می کرد. در سال ۱۹۳۶، به عنوان دستیار مددکار اجتماعی منطقه ای در اداره پیشرفت کار ( WPA ) در ویرجینیای غربی مشغول به کار شد. [ ۱] در سال ۱۹۳۸ از سخنرانانی بود که در مورد مددکاری اجتماعی در یک کنفرانس ایالتی در فلوریدا سخنرانی می کرد. [ ۲] در سال ۱۹۴۰ به سمت ناظر ارشد منطقه ای WPA در اعماق جنوب منصوب شد و در کنفرانس مددکاران اجتماعی می سی سی پی به سخنرانی پرداخت. [ ۳]
گیفورد در سال ۱۹۴۳ به عنوان مشاور رفاه عمومی در اداره جابجایی جنگ مشغول به کار شد و مأموریت داشت تا از اردوگاه های اسارت ژاپن نیز بازدید کند. [ ۴] [ ۵] او سپس برای استخدام مخالفان وظیفه شناسی سفیدپوست در اردوگاه ها به رایزنی پرداخت، [ ۶] و در یک میزگرد با مایک ماسائوکا و آنی کلو واتسون در یک کنوانسیون مددکاری اجتماعی دربارهٔ اردوگاه ها به گفتگو پرداخت. [ ۷]
پس از پایان یافتن جنگ جهانی دوم، او در خارج از ایالات متحده مستقر شد و به عنوان معاون رئیس مأموریت در سفارت ایالات متحده در قاهره و سپس به عنوان مدیر آوارگان در اداره امداد و توانبخشی سازمان ملل متحد ( UNRRA ) در لندن مشغول به کار شد. [ ۸] پس از آن در ژنو به کار برای سازمان بین المللی پناهندگان در زمینهٔ برنامه های امداد، اسکان مجدد و توانبخشی مشغول شد. [ ۹] [ ۱۰] [ ۱۱]
گیفورد که سفیدپوست بود، بیشتر دوران فعالیت شغلی خود را در اداره امور سرخ پوستان پشت سر گذاشت. [ ۱۲] [ ۱۳] او در سال ۱۹۴۹ رئیس بخش خدمات اجتماعی این اداره شد، [ ۹] [ ۱۴] و در سال ۱۹۵۲ به سمت دستیار کمیسر منصوب شد. [ ۱۵] در سال ۱۹۵۸، او در برابر کمیته ای در مجلس نمایندگان آمریکا در مورد بودجهٔ آموزش کودکان سرخ پوست آمریکایی، [ ۱۶] [ ۱۷] و بعداً در سال ۱۹۶۱، در برابر کمیته ای در مجلس سنای ایالات متحده در مورد حقوق اساسی سرخ پوستان آمریکایی شهادت داد. [ ۱۱] او همچنین برنامه هایی را برای کاریابی تأسیس کرد، [ ۱۸] به مطالعه پیرامون مسائل مربوط به بودجهٔ اجرای قانون پرداخت، [ ۱۹] و از لغو قوانین تبعیض آمیز در مورد فروش مشروبات الکلی به بومیان آمریکا حمایت کرد و گفت: «من انکار نمی کنم که نوشیدن مشروبات الکلی مشکلی در میان سرخپوستان است. اما آیا برای هیچ گروه دیگری از مردم اینطور نیست؟»[ ۲۰] در سال ۱۹۶۲، گیفورد عنوان یادبود خدمت برجسته را از این اداره دریافت کرد[ ۱۲] و در سال ۱۹۶۴ نیز موفق به کسب جایزهٔ زن فدرال شد. [ ۲۱] [ ۲۲] او در سال ۱۹۶۵ از این اداره بازنشسته شد. [ ۱۴]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفسلین گیفورد در روچستر، ماساچوست به دنیا آمد. پدر او جورج جی. گیفورد[ الف] و مادرش الیزابت آنا شرمن گیفورد[ ب] بودند.
گیفورد در دوران رکود بزرگ به عنوان مددکار اجتماعی در ایالت های مختلف آمریکا فعالیت می کرد. در سال ۱۹۳۶، به عنوان دستیار مددکار اجتماعی منطقه ای در اداره پیشرفت کار ( WPA ) در ویرجینیای غربی مشغول به کار شد. [ ۱] در سال ۱۹۳۸ از سخنرانانی بود که در مورد مددکاری اجتماعی در یک کنفرانس ایالتی در فلوریدا سخنرانی می کرد. [ ۲] در سال ۱۹۴۰ به سمت ناظر ارشد منطقه ای WPA در اعماق جنوب منصوب شد و در کنفرانس مددکاران اجتماعی می سی سی پی به سخنرانی پرداخت. [ ۳]
گیفورد در سال ۱۹۴۳ به عنوان مشاور رفاه عمومی در اداره جابجایی جنگ مشغول به کار شد و مأموریت داشت تا از اردوگاه های اسارت ژاپن نیز بازدید کند. [ ۴] [ ۵] او سپس برای استخدام مخالفان وظیفه شناسی سفیدپوست در اردوگاه ها به رایزنی پرداخت، [ ۶] و در یک میزگرد با مایک ماسائوکا و آنی کلو واتسون در یک کنوانسیون مددکاری اجتماعی دربارهٔ اردوگاه ها به گفتگو پرداخت. [ ۷]
پس از پایان یافتن جنگ جهانی دوم، او در خارج از ایالات متحده مستقر شد و به عنوان معاون رئیس مأموریت در سفارت ایالات متحده در قاهره و سپس به عنوان مدیر آوارگان در اداره امداد و توانبخشی سازمان ملل متحد ( UNRRA ) در لندن مشغول به کار شد. [ ۸] پس از آن در ژنو به کار برای سازمان بین المللی پناهندگان در زمینهٔ برنامه های امداد، اسکان مجدد و توانبخشی مشغول شد. [ ۹] [ ۱۰] [ ۱۱]
گیفورد که سفیدپوست بود، بیشتر دوران فعالیت شغلی خود را در اداره امور سرخ پوستان پشت سر گذاشت. [ ۱۲] [ ۱۳] او در سال ۱۹۴۹ رئیس بخش خدمات اجتماعی این اداره شد، [ ۹] [ ۱۴] و در سال ۱۹۵۲ به سمت دستیار کمیسر منصوب شد. [ ۱۵] در سال ۱۹۵۸، او در برابر کمیته ای در مجلس نمایندگان آمریکا در مورد بودجهٔ آموزش کودکان سرخ پوست آمریکایی، [ ۱۶] [ ۱۷] و بعداً در سال ۱۹۶۱، در برابر کمیته ای در مجلس سنای ایالات متحده در مورد حقوق اساسی سرخ پوستان آمریکایی شهادت داد. [ ۱۱] او همچنین برنامه هایی را برای کاریابی تأسیس کرد، [ ۱۸] به مطالعه پیرامون مسائل مربوط به بودجهٔ اجرای قانون پرداخت، [ ۱۹] و از لغو قوانین تبعیض آمیز در مورد فروش مشروبات الکلی به بومیان آمریکا حمایت کرد و گفت: «من انکار نمی کنم که نوشیدن مشروبات الکلی مشکلی در میان سرخپوستان است. اما آیا برای هیچ گروه دیگری از مردم اینطور نیست؟»[ ۲۰] در سال ۱۹۶۲، گیفورد عنوان یادبود خدمت برجسته را از این اداره دریافت کرد[ ۱۲] و در سال ۱۹۶۴ نیز موفق به کسب جایزهٔ زن فدرال شد. [ ۲۱] [ ۲۲] او در سال ۱۹۶۵ از این اداره بازنشسته شد. [ ۱۴]
wiki: سلین گیفورد