سلیمانی

سلیمانی (فیروزه). سلیمانی، روستایی از توابع بخش طاغنکوه شهرستان فیروزه در استان خراسان رضوی ایران است.
این روستا در دهستان طاغنکوه شمالی قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۹۰، جمعیت آن ۱۲۷۲ نفر ( ۴۵۱خانوار ) بوده است. [ ۱]
زبان مردم سلیمانی ترکی خراسانی است.
فایده این بازی افزایش اطلاعات عمومی شرکت کنندگان است.
بازی به این شکل است که فردی که معمولاً از بقیه بزرگتر یا دارای اطلاعات عمومی بیشتر است به عنوان استاد ( اوستا ) روی یک تخته سنگ، چهارپایه یا … می نشیند. بقیه افراد به صورت نیم دایره اطراف او می ایستند. ابزار بازی یک گُزر پارچه ای است. تصور کنید یک توپ پارچه فشرده به اندازه دو مشت بسته که به آن طنابی بلند و محکم وصل است. در شروع بازی قسمت توپ در درست اوستا و سرطناب دست اولین شرکت کننده است ( کسی که در طرف راست نیم دایره به عنوان نفر اول ایستاده ) . اوستا یک سؤال می پرسد مثلاً «آن چیست که: سردرختی است، شکوفه آن سفید است و اولین درختی است که گل می دهد». پاسخ را باید کسی بدهد که سرِ طناب دست اوست و اگر پاسخش اشتباه باشد سر طناب به نفر بعد داده می شود. به محض اینکه استاد پاسخ درست را تأیید کرد، توپ پارچه ای را رها می کند و افراد همگی فرار می کنند ( غیر از اوستا ) . کسی که جواب درست را داده گرز را در هوا چرخانده و به افراد حمله می کند و به هرکس برسد ضربه ای محکم به او می زند. اما او باید گوش به زنگ اوستا باشد. ناگهان اوستا با گفتن ( جَو … جَو … ) عمل زدن را متوقف می کند. فرد گرز به دست با شنیدن این صدا باید سریعاً قبل از آنکه افراد او را بگیرند خود را به اوستا برساند. اگر در مسیر یکی از افراد او را متوقف کند، می تواند به پشت او سوار شود و تا نزد استاد از او سواری بگیرد. فرد گرز به دست در حالی که کسی را در پشتش سواری می دهد به نزد اوستا می آید. دوباره افراد حول اوستا حلقه زده و باز سؤال دیگری مطرح می شود.
بازیکنان به دو دسته تقسیم می شوند. یک نفر به عنوان داور یا گرداننده بازی که در این بازی به او «استاد» می گویند انتخاب می شود. از هر دسته یک نفر به عنوان نماینده نزد استاد می آید تا قرعه کشی انجام شود. قرعه کشی معمولاً با خیس کردن یک طرف تکه سنگی صاف انجام می شود. یک نماینده طرف خیس و دیگری خشک را انتخاب می کند. سپس استاد سنگ را بالا می اندازد. ( به این قرعه کشی «الله تر» می گویند که شبیه شیریا خط است ) . برنده این قرعه کشی اعضای دسته خود را از محل دور می کند. در این حین تمام اعضای دسته دیگر رو به دیواری ایستاده و چشم های خود را می بندند. استاد وظیفه نظارت بر آن ها را دارد تا تقلب نکنند. دسته ای که دور شده به آرامی در جایی پراکنده شده و مخفی می شوند. هر کدام پشت یک دیوار، یک سنگ بزرگ، تنه درخت و … پناه می گیرند بصورتی که در دید نباشند. پس از دقایقی استاد با صدای بلند اعلام می کند که فرصت پنهان شدن به اتمام رسیده است. دسته دیگر شروع به جستجو می کنند. در اینجا این مهارت مطرح می شود که هر کدام از جستجوگران می بایست از شمّ جویندگی خود استفاده کرده و حدس بزنند افراد دسته دیگر در کجاها مخفی شده اند. افراد پنهان شده مترصد نزدیک شدن طرف مقابلند. اگر جوینده حدسش درست باشد به آرامی به محل مخفی شدن عضو مخفی شده نزدیک شده و در یک آن خود را به او رسانده و باید کف دستش را به سر او بکشد، و اگر حدسش اشتباه باشد هر لحظه ممکن است فرد مخفی شده از پناهگاه خارج شده و دست خود را به سر جوینده بکشد. به این کار می گویند «کَل کردن» ( به معنی «کچل کردن» ) . کسی که کل می کند برنده و کسی که کل می شود بازنده است. بازنده باید برنده را از همان محل تا نزد استاد به پشت گرفته و به او سواری بدهد. از آنجایی که این بازی شب ها انجام می شود. شب های مهتابی مناسب این بازی نیست زیرا نور مهتاب باعث برملا شدن پناهگاه ها می شود. در سال های گذشته که روستاها محروم از نعمت برق بودند، کوچه ها با فرارسیدن شب کاملاً تاریک می شدند و جاهای زیادی برای مخفی شدن در کوچه پس کوچه ها پیدا می شد.

سلیمانی (مشهد). سلیمانی روستایی در دهستان آبروان بخش رضویه شهرستان مشهد استان خراسان رضوی ایران است. بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۹۰ جمعیت این روستا ۹۵۹ نفر ( در ۲۵۷ خانوار ) بوده است. [ ۱]

سلیمانی (کرمان). سلیمانی کرمان یک روستا است که در بخش مرکزی شهرستان شهربابک واقع شده است. [ ۱]

سُلیمانی
طایفه ای از چادرنشینان کرمان، از طوایف مِهْنی، متشکل از تیره های ابراهیمی، حسینی، خداوردی، علی دادی، علی مرادی، مارکی، محمدی سلیمانی، مشهدی ولی، میرزاخانی، میرزائی عبدالعظیمی، مرکب از ۷۰۸ خانوار. سردسیر این طایفه در بافت و اسفندقه و ساردوئیه و حوزۀ علیای رودخانۀ هلیل رود و گرمسیر آنان در کهنوج و رودبار و بعضی نواحی گرم جیرفت قرار دارد. ریاست این طایفه در سال های اخیر با خانوادۀ امیرشکاری از تیرۀ حسینی بود. بسیاری از اعضای این طایفه در طول قرن گذشته یک جانشین شده و به زراعت اشتغال دارند.