سلول مصنوعی ذره ای مهندسی شده است که یک یا بسیاری از عملکردهای یک سلول بیولوژیکی را تقلید می کند. این اصطلاح به یک موجود خاص جسمی گفته نمی شود بلکه عقیده بر این است که می توان عملکردهای خاصی یا ساختارهای سلولهای بیولوژیکی را با یک ماده مصنوعی جایگزین یا تکمیل کرد. غالباً سلولهای مصنوعی غشاهای بیولوژیکی یا پلیمری هستند که مواد بیولوژیکی فعال را محصور می کنند. به همین ترتیب، نانوذرات، لیپوزومها، پلیمرزها، میکروکپسولها و تعدادی دیگر از ذرات به عنوان سلولهای مصنوعی شناخته شده اند. میکرو کپسوله کردن امکان متابولیسم درون غشاء، تبادل مولکولهای کوچک و جلوگیری از عبور مواد بزرگ در آن را فراهم می کند. [ ۱] [ ۲] از مهمترین مزایای محصورسازی می توان به بهبود تقلید در بدن، افزایش انحلال پذیری بار و کاهش پاسخ های ایمنی اشاره کرد. قابل توجه است که سلولهای مصنوعی از نظر بالینی در هموپرفیوژن موفق بوده اند. [ ۳]
در حوزه زیست شناسی مصنوعی، یک سلول مصنوعی «زنده» به عنوان یک سلول کاملاً مصنوعی ساخته شده است که می تواند انرژی را جذب کند، شیب یون را حفظ کند، حاوی درشت مولکولها و همچنین اطلاعات ذخیره ای باشد و توانایی جهش را داشته باشد. ساخت چنین سلولی هنوز از نظر فنی امکان پذیر نیست، اما نوعی سلول مصنوعی ایجاد شده است که در آن ژنوم کاملاً مصنوعی به سلول های میزبان تخلیه شده ژنومیک معرفی می شود. اگرچه کاملاً مصنوعی نیست زیرا اجزای سیتوپلاسمی و همچنین غشای سلول میزبان نگهداری می شوند، سلول مهندسی شده تحت کنترل ژنوم مصنوعی است و قادر به خودجایگزین گری است.
اولین سلولهای مصنوعی توسط توماس چانگ در دانشگاه مک گیل در دهه ۱۹۶۰ ساخته شد. [ ۴] این سلولها از غشای اولتراستین نایلون، کلودیون یا پروتئین متقاطع تشکیل شده بودند که خصوصیات نیمه نفوذپذیر آنها باعث واپخش مولکولهای کوچک در داخل و خارج از سلول می شود. این سلول ها از نظر اندازه میکرون و شامل سلول، آنزیم ها، هموگلوبین، مواد مغناطیسی، جاذب ها و پروتئین ها بودند. [ ۱]
غشاء سلولهای مصنوعی از پلیمرهای ساده، پروتئینهای متقاطع، غشاهای لیپیدی یا کمپلکس های پلیمری لیپید ساخته می شوند. علاوه بر این، غشاها می توانند برای ارائه پروتئین های سطح مانند آلبومین، آنتی ژن ها، ناقلین Na / K - ATPase یا منافذی مانند مجرای یونی طراحی شوند. مواد متداول برای تولید غشاها شامل پلیمرهای هیدروژل مانند آلژینات، سلولز و پلیمرهای ترموپلاستیک مانند هیدروکسی اتیل متاکریلات - متیل متاکریلات ( HEMA - MMA ) ، پلی آکریلونیتریل - پلی وینیل کلرید ( PAN - PVC ) است. [ ۲] ماده مورد استفاده میزان نفوذپذیری غشای سلولی را تعیین می کند، که برای پلیمر بستگی به وزن مولکولی قطع شده دارد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر حوزه زیست شناسی مصنوعی، یک سلول مصنوعی «زنده» به عنوان یک سلول کاملاً مصنوعی ساخته شده است که می تواند انرژی را جذب کند، شیب یون را حفظ کند، حاوی درشت مولکولها و همچنین اطلاعات ذخیره ای باشد و توانایی جهش را داشته باشد. ساخت چنین سلولی هنوز از نظر فنی امکان پذیر نیست، اما نوعی سلول مصنوعی ایجاد شده است که در آن ژنوم کاملاً مصنوعی به سلول های میزبان تخلیه شده ژنومیک معرفی می شود. اگرچه کاملاً مصنوعی نیست زیرا اجزای سیتوپلاسمی و همچنین غشای سلول میزبان نگهداری می شوند، سلول مهندسی شده تحت کنترل ژنوم مصنوعی است و قادر به خودجایگزین گری است.
اولین سلولهای مصنوعی توسط توماس چانگ در دانشگاه مک گیل در دهه ۱۹۶۰ ساخته شد. [ ۴] این سلولها از غشای اولتراستین نایلون، کلودیون یا پروتئین متقاطع تشکیل شده بودند که خصوصیات نیمه نفوذپذیر آنها باعث واپخش مولکولهای کوچک در داخل و خارج از سلول می شود. این سلول ها از نظر اندازه میکرون و شامل سلول، آنزیم ها، هموگلوبین، مواد مغناطیسی، جاذب ها و پروتئین ها بودند. [ ۱]
غشاء سلولهای مصنوعی از پلیمرهای ساده، پروتئینهای متقاطع، غشاهای لیپیدی یا کمپلکس های پلیمری لیپید ساخته می شوند. علاوه بر این، غشاها می توانند برای ارائه پروتئین های سطح مانند آلبومین، آنتی ژن ها، ناقلین Na / K - ATPase یا منافذی مانند مجرای یونی طراحی شوند. مواد متداول برای تولید غشاها شامل پلیمرهای هیدروژل مانند آلژینات، سلولز و پلیمرهای ترموپلاستیک مانند هیدروکسی اتیل متاکریلات - متیل متاکریلات ( HEMA - MMA ) ، پلی آکریلونیتریل - پلی وینیل کلرید ( PAN - PVC ) است. [ ۲] ماده مورد استفاده میزان نفوذپذیری غشای سلولی را تعیین می کند، که برای پلیمر بستگی به وزن مولکولی قطع شده دارد.
wiki: سلول مصنوعی