سلول های مرکل یا سلول های مرکل - رانویر سلول های گیرندهٔ بیضی شکلی هستند که در پوست مهره داران یافت می شوند و با وابران های جسمی حسی تماس سیناپسی دارند. این سلول ها در ارتباط با تمایز شکل ها و بافت ها طی تماس آرام هستند. این سلول ها می توانند بدخیم گردنند و تومورهای سلولی به نام کارسینومای سلول مرکل را به وجود بیاورند. . [ ۱]
گزارش شده که این سلول ها از سلول های ستیغ عصبی منشاٌ می گیرند [ ۲] ، اگرچه، آزمایش های جدیدتر در پستانداران نشان داده که در واقع این سلول ها منشاٌ اپی تلیال دارند. [ ۳]
سلول های مرکل در پوست و برخی بخش های بافت موکوز تمامی مهره داران وجود دارد. در پوست پستانداران، این ها سلول های شفافی هستند که در لایهٔ استراتوم بازال ( در پایین لبه های مجراهای عرق ) از اپی درم واقع شده اند و حدوداً ۱۰µm قطر دارند. این سلول ها همچنین در فرورفتگی های سطح زیرین پا که "تیغه های رته" نام دارند یافت می شوند. [ ۴] اکثر مواقع، این سلول ها در ارتباط با انتهاهای عصبی حسی است، که در این مواقع به اسم پایانه های عصبی مرکل شناخته می شوند ( همچنین کمپلکس مرکل سل - نورونی نامیده می شوند ) . این سلول ها با فیبرهای عصبی جسمی حسی آهسته سازگارشونده ( SA1 ) در ارتباط اند.
فردریش زیگموند مرکل به این سلول ها با عنوان Tastzellen یا "سلول های لمس" اشاره کرد اما این عملکرد پیشنهادی بحث برانگیز بوده، زیرا اثبات این امر مشکل بوده. گرچه، موش های سرکوب ژن شده به تازگی نشان داده اند که سلول های مرکل برای کدگزاری خاصی که طی آن سلول های وابران جزثیات دقیق فضایی را تعیین می کنند، نقش اساسی دارند. [ ۵] سلول های مرکل گاهی سلول های APUD در نظر گرفته می شوند ( تعریفی قدیمی تر، که به طور معمول تر به عنوان بخشی از سیستم نوروآندوکرین گسترده محسوب می شوند. ) زیرا دارای گرانول های مرکزی فشرده ای هستند، و بنابراین ممکن است عمل نوروآندوکرین هم داشته باشند.
مبداٌ سلول های مرکل بیش از ۲۰ سال است که مورد بحث قرار گرفته. شواهد حاصل از آزمایش های پیوند پوست در پرندگان اشاره به این دارد که این سلول ها از ستیغ عصبی گرفته شده اند، اما آزمایش های در پستانداران یک منشاٌ اپیدرمال را نشان می دهد. [ ۶] [ ۷]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفگزارش شده که این سلول ها از سلول های ستیغ عصبی منشاٌ می گیرند [ ۲] ، اگرچه، آزمایش های جدیدتر در پستانداران نشان داده که در واقع این سلول ها منشاٌ اپی تلیال دارند. [ ۳]
سلول های مرکل در پوست و برخی بخش های بافت موکوز تمامی مهره داران وجود دارد. در پوست پستانداران، این ها سلول های شفافی هستند که در لایهٔ استراتوم بازال ( در پایین لبه های مجراهای عرق ) از اپی درم واقع شده اند و حدوداً ۱۰µm قطر دارند. این سلول ها همچنین در فرورفتگی های سطح زیرین پا که "تیغه های رته" نام دارند یافت می شوند. [ ۴] اکثر مواقع، این سلول ها در ارتباط با انتهاهای عصبی حسی است، که در این مواقع به اسم پایانه های عصبی مرکل شناخته می شوند ( همچنین کمپلکس مرکل سل - نورونی نامیده می شوند ) . این سلول ها با فیبرهای عصبی جسمی حسی آهسته سازگارشونده ( SA1 ) در ارتباط اند.
فردریش زیگموند مرکل به این سلول ها با عنوان Tastzellen یا "سلول های لمس" اشاره کرد اما این عملکرد پیشنهادی بحث برانگیز بوده، زیرا اثبات این امر مشکل بوده. گرچه، موش های سرکوب ژن شده به تازگی نشان داده اند که سلول های مرکل برای کدگزاری خاصی که طی آن سلول های وابران جزثیات دقیق فضایی را تعیین می کنند، نقش اساسی دارند. [ ۵] سلول های مرکل گاهی سلول های APUD در نظر گرفته می شوند ( تعریفی قدیمی تر، که به طور معمول تر به عنوان بخشی از سیستم نوروآندوکرین گسترده محسوب می شوند. ) زیرا دارای گرانول های مرکزی فشرده ای هستند، و بنابراین ممکن است عمل نوروآندوکرین هم داشته باشند.
مبداٌ سلول های مرکل بیش از ۲۰ سال است که مورد بحث قرار گرفته. شواهد حاصل از آزمایش های پیوند پوست در پرندگان اشاره به این دارد که این سلول ها از ستیغ عصبی گرفته شده اند، اما آزمایش های در پستانداران یک منشاٌ اپیدرمال را نشان می دهد. [ ۶] [ ۷]
wiki: سلول مرکل