سلول های سرتولی ( Sertoli cells ) یکی از مهم ترین سلول های بیضه در انسان هستند.
این سلول ها هرمی شکلی هستند که به طور ناکامل، سلول های دودمان اسپرماتوژن را احاطه می کنند. قاعدهٔ سلول های سرتولی به لایهٔ قاعده ای می چسبد و انتهای راسی آن ها معمولاً تا مجرای لولهٔ منی ساز امتداد می یابد. در زیر میکروسکوپ نوری، حدود سلول سرتولی به خوبی مشخص نیست که به علت وجود استطاله های ( زائده های ) جانبی متعددی است که سلول های اسپرماتوژن را احاطه می کنند. بررسی این سلول ها به وسیلهٔ میکروسکوپ الکترونی، نشان داده است که این سلول ها حاوی مقادیر زیادی شبکهٔ آندوپلاسمیک صاف، مقداری شبکه آندوپلاسمیک خشن، یک دستگاه گلژی تکامل یافته و تعداد زیادی میتوکندری و لیزوزوم هستند. هسته، که معمولاً مثلثی به نظر می رسد، حاوی تعداد زیادی تورفتگی و یک هستک مشخص است؛ هسته محتوی هتروکروماتین اندکی است. سلول های سرتولی مجاور، در بخش قاعده ای - جانبی سلول توسط اتصالات انسدادی به هم متصل می شوند و سد خونی - بیضه ای را تشکیل می دهند. اسپرماتوگونی ها در یک محوطهٔ قاعده ای قرار می گیرند که زیر سد مذکور واقع شده است. هنگام اسپرماتوژنز، برخی از سلول های حاصل از تقسیم اسپرماتوگونی ها، به طریقی از این اتصالات گذشته و در محوطه جنب مجرایی ( که بالای سد واقع شده است ) قرار می گیرند. اسپرماتوسیت ها و اسپرماتیدها در فرورفتگی های عمیق لبه های جانبی و راسی سلول های سرتولی، در بالای سد، قرار می گیرند. اسپرماتیدها در حین تکامل دم تاژکی آن ها، شبیه به دسته های مویی هستند که از انتهای فوقانی سلول های سرتولی خارج شده اند. سلول های سرتولی بوسیلهٔ اتصالات شکافدار نیز به هم متصل شده اند، که خود سبب ایجاد ارتباط یونی و شیمیایی بین سلول ها می شود: این موضوع ممکن است جهت ایجاد هماهنگی در چرخهٔ بافت پوششی منی ساز دارای اهمیت باشد. سلول های سرتولی در انسان و سایر جانوران در خلال دورهٔ تولید مثل تقسیم نمی شوند. آن ها در برابر شرایط نامطلوبی مانند عفونت، سوء تغذیه و قرارگیری در معرض پرتو X بسیار مقاومند و به دنبال این تهاجمات میزان بقایشان بسیار بهتر از سلول های ردهٔ اسپرماتوژن است.
• پشتیبانی، حفاظت و تنظیم تغذیهٔ اسپرماتوزوئیدهای در حال تکامل
سلول های سری اسپرماتوژن، بوسیلهٔ پل های سیتوپلاسمی به یکدیگر متصل هستند. این شبکهٔ سلولی، از لحاظ فیزیکی یه وسیلهٔ انشعاب وسیع سیتوپلاسم سلول های سرتولی حمایت می شود. چون اسپرماتوسیت ها، اسپرماتید ها و اسپرماتوزوئیدها، بوسیلهٔ سد خونی - بیضه ای از جریان خون جدا نگه داشته می شوند، جهت مبادله موادغذایی و متابولیت ها به سلول های سرتولی وابسته هستند. سد سلول سرتولی، سلول های نطفه ای ( sperm cell ) در حال تکامل را، در برابر حملهٔ ایمونولوژیک نیز محافظت می کند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین سلول ها هرمی شکلی هستند که به طور ناکامل، سلول های دودمان اسپرماتوژن را احاطه می کنند. قاعدهٔ سلول های سرتولی به لایهٔ قاعده ای می چسبد و انتهای راسی آن ها معمولاً تا مجرای لولهٔ منی ساز امتداد می یابد. در زیر میکروسکوپ نوری، حدود سلول سرتولی به خوبی مشخص نیست که به علت وجود استطاله های ( زائده های ) جانبی متعددی است که سلول های اسپرماتوژن را احاطه می کنند. بررسی این سلول ها به وسیلهٔ میکروسکوپ الکترونی، نشان داده است که این سلول ها حاوی مقادیر زیادی شبکهٔ آندوپلاسمیک صاف، مقداری شبکه آندوپلاسمیک خشن، یک دستگاه گلژی تکامل یافته و تعداد زیادی میتوکندری و لیزوزوم هستند. هسته، که معمولاً مثلثی به نظر می رسد، حاوی تعداد زیادی تورفتگی و یک هستک مشخص است؛ هسته محتوی هتروکروماتین اندکی است. سلول های سرتولی مجاور، در بخش قاعده ای - جانبی سلول توسط اتصالات انسدادی به هم متصل می شوند و سد خونی - بیضه ای را تشکیل می دهند. اسپرماتوگونی ها در یک محوطهٔ قاعده ای قرار می گیرند که زیر سد مذکور واقع شده است. هنگام اسپرماتوژنز، برخی از سلول های حاصل از تقسیم اسپرماتوگونی ها، به طریقی از این اتصالات گذشته و در محوطه جنب مجرایی ( که بالای سد واقع شده است ) قرار می گیرند. اسپرماتوسیت ها و اسپرماتیدها در فرورفتگی های عمیق لبه های جانبی و راسی سلول های سرتولی، در بالای سد، قرار می گیرند. اسپرماتیدها در حین تکامل دم تاژکی آن ها، شبیه به دسته های مویی هستند که از انتهای فوقانی سلول های سرتولی خارج شده اند. سلول های سرتولی بوسیلهٔ اتصالات شکافدار نیز به هم متصل شده اند، که خود سبب ایجاد ارتباط یونی و شیمیایی بین سلول ها می شود: این موضوع ممکن است جهت ایجاد هماهنگی در چرخهٔ بافت پوششی منی ساز دارای اهمیت باشد. سلول های سرتولی در انسان و سایر جانوران در خلال دورهٔ تولید مثل تقسیم نمی شوند. آن ها در برابر شرایط نامطلوبی مانند عفونت، سوء تغذیه و قرارگیری در معرض پرتو X بسیار مقاومند و به دنبال این تهاجمات میزان بقایشان بسیار بهتر از سلول های ردهٔ اسپرماتوژن است.
• پشتیبانی، حفاظت و تنظیم تغذیهٔ اسپرماتوزوئیدهای در حال تکامل
سلول های سری اسپرماتوژن، بوسیلهٔ پل های سیتوپلاسمی به یکدیگر متصل هستند. این شبکهٔ سلولی، از لحاظ فیزیکی یه وسیلهٔ انشعاب وسیع سیتوپلاسم سلول های سرتولی حمایت می شود. چون اسپرماتوسیت ها، اسپرماتید ها و اسپرماتوزوئیدها، بوسیلهٔ سد خونی - بیضه ای از جریان خون جدا نگه داشته می شوند، جهت مبادله موادغذایی و متابولیت ها به سلول های سرتولی وابسته هستند. سد سلول سرتولی، سلول های نطفه ای ( sperm cell ) در حال تکامل را، در برابر حملهٔ ایمونولوژیک نیز محافظت می کند.
wiki: سلول سرتولی