سله

به عنوان آبکش برای آبکشی برنج ( در میهمانی ها و هنگام پخت حجم زیادی از برنج ) استفاده میکردند؛ به این صورت که ابتدا یک نردبان چوبی یا دو شاخه الوارِ بلند را به موازات هم روی زمین قرار داده و سپس سِلِّه ها را روی نردبان یا دو چوب مذکور ( زیرسِلِّه ) قرار داده، سپس برنجی که در آب جوشیده را داخل سِلِّه ها میریزند تا آب حلیم ( ( او آش ) ) [ow - aash] آن خارج شود. لازم به ذکر است که برای مصارف خانگی از آبکش های مسی استفاده میشد که به آن چِلَوسَن [chelowsan] یا چِلَوسوزن [chelowsuzan] میگفتند. مزیت سِلِّه نسبت به چلوسوزن ( آبکش مسی ) این بود که پس از خالی کردن برنجِ داخل سِلِّه در داخل دیگ، وقتی آن را به لبه ی دیگ می کوبیدند تمام دانه های برنج باقمی مانده در آن به راحتی جدا شده و داخل دیگ میریخت، اما در آبکش های مسی این امکان وجود ندارد.