سَلمَکی، رَپَد یا آتریپلکس ( Atriplex Spp ) ،
گیاهی همیشه سبز است از تیرهٔ تاج خروسان ( Amaranthaceae ) و زیرتیرهٔ چغندران ( Chenopodioideae ) .
این گیاه در گروه
گیاهان شوره زی می باشد؛ و می شود از آب دریا برای آبیاری آن استفاده کرد. چنانچه بدان توجه کافی شود، می تواند در فصل
تابستان و
پائیز نیز، که بیشتر
گیاهان از بین می روند،
پروتئین زیاد و علوفه آبداری تولید نماید. گاهی، مقدار
ویتامین A این گیاه در یک گرم، حتی به بیش از ۳۵ میلی
گرم نیز می رسد.
ریشه های این گیاه، راست و عمیق است، به گونه ای که گاهی نیز به عمق چهار متر می رسد. شاخ و برگ این گیاه، با گسترش زیادی که دارد به صورت درختچه درآمده و مانع جریان آب در آن می شود.
چون شاخ و برگ این گیاه زیاد بزرگ می شود، به همین جهت بایستی شاخه های اضافی جهت تعلیف چیده شوند.
برای مناطقی که دارای
خاک های شور هستند و در حدود ۲۰۰ میلی متر در سال،
بارندگی دارند، بازکاشت نهالهای ۳ تا ۴ ماهه آن امکان پذیر می باشد. پس این گیاهان، گیاهانی کارآ برای
بیابان زدایی می باشند. گیاهی است در برابر
سرما و
گرما مقاوم و
حرارتهای بین ۱۵ تا ۴۰ درجه
سانتی گراد را تحمل می کند و در بیشتر نقاط ایران، به صورت محدود وجود دارد.
گونه هایی از این گیاه، به نام های A. Halimus , A. Leucoclada و A. Canescens مورد تغذیه
شتر قرار می گیرند.
کاربرد گونه های شورپسند با سامانه های ریشه های عمیق، اهمیت ویژه ای در مورد حفاظت از خاک های شور دارد زیرا گیاهان به طور ذاتی در محیط هایی با تنش های شوری و سدیمی حضور دارند و به تنش هایی دیگر از جمله خشکی نیز بردبار هستند. این گیاهان به ویژه آتریپلکس و سالیکورنیا از گونه های غالب در مناطق خشک و نیمه خشک با شوری بالا هستند که منبعی برای تغذیه دام و تجدید اراضی فرسوده مانند تپه های شنی، خاک های شور - آهکی، کم عمق و… به شمار می روند. در یک طرح پیشنهادی سعی می شود که با موافقت سازمان جنگل ها و مراکز آبخیز داری در۳۰ هکتار از اراضی ارومیه ۳گونه آتریپلکس بومی و هفت گونه غیر بومی سالیکورنیا کاشته شود و طی یک بازه زمانی عملکرد آن ارزیابی شده و نتایج نهایی آن برای اقدامات بعدی مورد ارزیابی قرار گیرد. [ ۱]