سلل

[ویکی الکتاب] تکرار در قرآن: ۳(بار)
کشیدن. در اقرب گوید:آن انتزاع و خارج کردن است با نرمی مثل کشیدن تیغ از غلاف و موی از خمیر. راغب ملایمت را قید نکرده و گوید: ماندد کشیدن شمشیر از غلاف و کشیدن چیزی از خانه به طریق سرقت. و کشیدن پسر از پدر. . لداذ از «لاذَ - یَلُوذُ» به هم دیگر پناه بردن است تسلّل خروج پنهانی است (مجمع) یعنی خدا داناست به انکه در پناه یکدیگر پنهانی از محضر رسول او خارج می‏شوند. آنگاه که آن حضرت رسول صلی اللّه علیه و اله و سلم مردم را به جهاد و نحو آن دعوت می‏کرد بعضی‏ها در پشت سر دیگران پنهانی از مسجد خارج می‏گشتند آیه درباره آنهاست . در نهج البلاغه نامه 70 به سهل بن حنیف نوشته «بَلَغَنی اَنَّ رِجالاً مِمَّنْ قِبَلَکَ یِتَسَلَّلُونَ اِلی مُعاوِیَةَ فَلا تَأْسَفْ عَلی ما یَفُوتُکَ مِنْ عَدَدِهِمْ» شنیدم بعضی از مردمان شهر تو پنهانی به طرف معاویه می‏روند از رفتن این عدّه متأسف نباش. * . . سلالة فقط در این دو جا از قرآن آمده است. اهل لغت آن را چکنده. و صاف شده گفته‏اند. فرزند را سلاله و سلیله و سلیل گفته‏اند که چکیده و کشیده مرد است. سلاله در هر دو آیه نکره است مراد از آن در آیه دوم بنابر علم امروز سلول مرد (اسپرماتوزئید) است که چکیده منی و به وجود آمده در آن و صاف شده از آن است. به نظرم مراد از سلاله اول هم همان سلّول است منتهی در خلقت اول همان سلّول در میان گلی به خصوص بود، پس جای سلّول در اول گل و لجن بود. و در خلقت دوم جای آن منی است مثل . بنابر آنکه علق جمع علقه به معنی کرم و زالو است رجوع شود به «آدم». در نهج البلاغه خطبه 161 راجع به دو نوع خلقت فرموده «بُدِئْتَ مِنْ سُلالَةِ مِنْ طینٍ. وَ وُضِعْتَ فی قَرارٍ مَکینٍ. اِلی قَدَرٍ مَعْلُومٍ».