سلطنت مصر اسمی است که بر دولت مصر هنگامی که تحت قیمومت بریتانیا بین سال های ۱۹۱۴ و ۱۹۲۲ بود گفته می شود. هنگامی که عباس حلمی دوم در اوایل جنگ جهانی اول برکنار شد و به جای او عمویش حسین کامل منصوب شد، مصر قیمومت انگلیس ( تحت الحمایگی انگلیس ) را پذیرفت. سپس نام خدیوی مصر به سلطنت مصر تغییر کرد و تا سال ۱۹۲۲ به کارش ادامه داد.
... [مشاهده متن کامل]
بلافاصله پس از شروع جنگ جهانی اول، خدیو عباس دوم مصر به دلیل مواضع طرفدار عثمانی توسط انگلیسی ها از قدرت برکنار شد. عمویش حسین کامل جایگزین او شد که استقلال مصر را از امپراتوری عثمانی اعلام کرد و خود را سلطان اعلام کرد. اگر چه به عنوان ایجاد مجدد سلطان نشین مصر پیش از عثمانی معرفی شد، سلطان نشین تازه ایجاد شده قرار بود تحت الحمایه بریتانیا باشد و قدرت سیاسی و نظامی مؤثری در اختیار مقامات بریتانیا قرار گیرد. این امر به حاکمیت قانونی عثمانی بر مصر پایان داد که از زمان تصرف قدرت توسط محمد علی در سال 1805 تا حد زیادی اسمی بود.
مخالفت با مداخله اروپا در امور مصر منجر به ظهور یک جنبش ملی گرایانه شد که با هم متحد شد و گسترش یافت: اقدامات بریتانیا در طول جنگ جهانی اول باعث نارضایتی گسترده مردم مصر شد. به طور خاص، اینها شامل خرید ذخایر پنبه توسط بریتانیا و درخواست علوفه حیوانات با قیمت های پایین تر از بازار، اجبار انگلیسی حدود 500000 فلاحین مصری به سپاه کار مصر و سپاه حمل و نقل شتر مصری در نیروی اعزامی مصر و استفاده از نیروهای اعزامی بود. این کشور به عنوان پایگاه و پادگانی که توسط بریتانیا، استرالیا و سایر سربازان امپراتوری پر شده بود. پس از جنگ، اقتصاد مصر اثرات نامطلوب افزایش قیمت ها و بیکاری را احساس کرد.
پس از مرگ حسین کامل، تنها پسرش، شاهزاده کمال الدین حسین، جانشینی را رد کرد و برادر حسین کامل، احمد فواد، به عنوان فواد اول بر تخت نشست.
با پایان یافتن جنگ، ملی گرایان مصری دوباره شروع به فشار بر دولت بریتانیا برای استقلال کردند. علاوه بر دلایل دیگر، مصری ها تحت تأثیر رئیس جمهور آمریکا، وودرو ویلسون، که از خودمختاری برای همه ملت ها حمایت می کرد، بودند. در سپتامبر 1918، مصر اولین اقدامات را به سمت تشکیل وفد یا هیئتی انجام داد تا خواسته های خود را برای استقلال در کنفرانس صلح پاریس بیان کند. ایده وفد در میان اعضای برجسته حزب امت، از جمله لطفی به عنوان سید، سعد زغلول، محمد محمود پاشا، علی شراوی و عبدالعزیز فهمی سرچشمه گرفته بود.
... [مشاهده متن کامل]
بلافاصله پس از شروع جنگ جهانی اول، خدیو عباس دوم مصر به دلیل مواضع طرفدار عثمانی توسط انگلیسی ها از قدرت برکنار شد. عمویش حسین کامل جایگزین او شد که استقلال مصر را از امپراتوری عثمانی اعلام کرد و خود را سلطان اعلام کرد. اگر چه به عنوان ایجاد مجدد سلطان نشین مصر پیش از عثمانی معرفی شد، سلطان نشین تازه ایجاد شده قرار بود تحت الحمایه بریتانیا باشد و قدرت سیاسی و نظامی مؤثری در اختیار مقامات بریتانیا قرار گیرد. این امر به حاکمیت قانونی عثمانی بر مصر پایان داد که از زمان تصرف قدرت توسط محمد علی در سال 1805 تا حد زیادی اسمی بود.
مخالفت با مداخله اروپا در امور مصر منجر به ظهور یک جنبش ملی گرایانه شد که با هم متحد شد و گسترش یافت: اقدامات بریتانیا در طول جنگ جهانی اول باعث نارضایتی گسترده مردم مصر شد. به طور خاص، اینها شامل خرید ذخایر پنبه توسط بریتانیا و درخواست علوفه حیوانات با قیمت های پایین تر از بازار، اجبار انگلیسی حدود 500000 فلاحین مصری به سپاه کار مصر و سپاه حمل و نقل شتر مصری در نیروی اعزامی مصر و استفاده از نیروهای اعزامی بود. این کشور به عنوان پایگاه و پادگانی که توسط بریتانیا، استرالیا و سایر سربازان امپراتوری پر شده بود. پس از جنگ، اقتصاد مصر اثرات نامطلوب افزایش قیمت ها و بیکاری را احساس کرد.
پس از مرگ حسین کامل، تنها پسرش، شاهزاده کمال الدین حسین، جانشینی را رد کرد و برادر حسین کامل، احمد فواد، به عنوان فواد اول بر تخت نشست.
با پایان یافتن جنگ، ملی گرایان مصری دوباره شروع به فشار بر دولت بریتانیا برای استقلال کردند. علاوه بر دلایل دیگر، مصری ها تحت تأثیر رئیس جمهور آمریکا، وودرو ویلسون، که از خودمختاری برای همه ملت ها حمایت می کرد، بودند. در سپتامبر 1918، مصر اولین اقدامات را به سمت تشکیل وفد یا هیئتی انجام داد تا خواسته های خود را برای استقلال در کنفرانس صلح پاریس بیان کند. ایده وفد در میان اعضای برجسته حزب امت، از جمله لطفی به عنوان سید، سعد زغلول، محمد محمود پاشا، علی شراوی و عبدالعزیز فهمی سرچشمه گرفته بود.
