سلطنت طلب

در انگلستان
جنگ رزها، نبرد خاندان یورک علیه خاندان لنکستر
در جنگ های داخلی انگلستان، سلطنت طلب ها یا شوالیه ها از شاه چارلز اول ( و بعد شاه چارلز دوم ) حمایت کردند.
جاکوبیت ها هوادار بازگشت جیمز دوم انگلستان بودند که بعدها این حرکت به انقلاب باشکوه وی انجامید.
ویلیامیت ها و نارنجی پوشان هوادار ویلیام دوم انگلستان علیه �جمیز دوم انگلستان� بودند.
در حال حاضر نیز، هدف �حزب سلطنت طلب بریتانیای کبیر� حفاظت از نقش پادشاه و ملکه در سیاست بریتانیا است.
در فرانسه
مشروعه خواهان ( به فرانسوی: L�gitimisme ) که پشتیبان �قانون سلیک� بودند.
�هوادارن اورلئان� ( به فرانسوی: Orl�anisme ) ، که در اواخر قرن ۱۸ و اوایل قرن ۱۹ میلادی، از شاخه Orl�anist خاندان سلطنتی فرانسه حمایت می کردند. این خاندان در انقلاب ژوییه تبدیل به پادشاهی حاکم فرانسه شد.
بناپارتیست ها، از پادشاهی ناپلئون بناپارت پشتیبانی می کردند.
در پرتغال
�میگوئلیستا� ( به پرتغالی: Miguelista ) ، هواداران �شاه میگل اول� ( به پرتغالی: Miguel I de Portugal )
در اسپانیا
�کارلیست ها� ( به اسپانیایی: Carlismo ) ، مشروعه خواهان اسپانیایی
�سلطنت طلبان ( انقلاب آمریکایی های اسپانیایی تبار ) � ( به انگلیسی: Royalist - Spanish American Revolution ) ، حامیان امپراتوری اسپانیا در زمان �جنگ استقلال اسپانیایی های آمریکا� ( به انگلیسی: Spanish American wars of independence ) . ر. ک.
در چین
�بائوهوانگ هو� ( به انگلیسی: Baohuang Hui ) در اواخر دوران دودمان چینگ، سازمانی حامی طرفداران تغییرات امپراتوری گوانگژو ( Guangxu Emperor ) و هوادار پادشاهی مشروطه بو که با قوانین محافظه کار مخالف تغییرات، مخالفت می کرد. اما، در نهایت امر، �لیگ متحد چین� ( به انگلیسی: Tongmenghui ) موفق به ساقط کردن امپراتوری و جایگزینی آن با جمهوری چین شد.
در ایران
پس از سرنگونی نظام پادشاهی در انقلاب ۱۳۵۷ به طرفداران نظام پیشین عنوان سلطنت طلب داده شد. به مرور زمان طرفداران سلطنت پهلوی در احزاب و سازمان های مختلف جمع شدند. هدف بیشتر این احزاب و سازمان برقراری نظام سلطنتی با سلطنت خانواده پهلوی به پادشاهی رضا پهلوی می باشد. برخی از این احزاب عبارتند از:
حزب مشروطه ایران ( لیبرال دموکرات )
فرشگرد
حزب پان ایرانیست
Supporter of a particular monarch or claimant as the head of a kingdom
A royalist supports a particular monarch as head of state for a particular kingdom, or of a particular dynastic claim. In the abstract, this position is royalism. It is distinct from monarchism, which advocates a monarchical system of government, but not necessarily a particular monarch. Most often, the term royalist is applied to a supporter of a current regime or one that has been recently overthrown to form a republic