سلطنت بلژیک

سلطنت بلژیک ( به لاتین: Monarchy of Belgium ) یک پادشاهی مشروطه در بلژیک است. [ ۱] پادشاه به عنوان پادشاه یا ملکه بلژیک ها ( به هلندی: Koning ( in ) der Belgen، فرانسوی: Roi / Reine des Belges، آلمانی: König ( in ) der Belgier ) خوانده می شود و به عنوان رئیس دولت این کشور فعالیت می کند. از زمان استقلال بلژیک در سال ۱۸۳۰، هفت پادشاه سلطنت کرده اند. فیلیپ، پادشاه فعلی، در ۲۱ ژوئیه۲۰۱۳ پس از کناره گیری پدرش بر تخت سلطنت نشست.
هنگامی که بلژیک ها در سال ۱۸۳۰مستقل شدند، کنگره ملی یک سلطنت مشروطه را به عنوان شکل حکومت انتخاب کرد. کنگره در ۲۲ نوامبر ۱۸۳۰به این موضوع رأی داد و با۱۷۴ رأی موافق و ۱۳رأی موافق از سلطنت حمایت کرد. در فوریه ۱۸۳۱، کنگره لوئیز، دوک نمور، پسر لوئی فیلیپ، پادشاه فرانسه را نامزد کرد، اما ملاحظات بین المللی لوئی فیلیپ را از قبول این سمت برای پسرش منصرف کرد. به دنبال این امتناع، کنگره ملی در ۲۵ فوریه ۱۸۳۱، اراسموس - لوئیس، بارون سورلت د چوکیر را به عنوان نایب السلطنه بلژیک منصوب کرد. لئوپولد ساکس، کوبورگ و گوتا توسط کنگره ملی به عنوان پادشاه بلژیک منصوب شد و با او بر اساس قانون اساسی بلژیک در مقابل کلیسای سنت جیمز در کاخ کودنبرگ در بروکسل در ۲۱ ژوئیه پیمان بسته شد. از آن زمان این روز به یک تعطیلات ملی برای بلژیک و شهروندان آن تبدیل شده است.
به عنوان یک نظام سلطنتی مشروطه مبتنی بر توارث، نقش و عملکرد سلطنت بلژیک توسط قانون اساسی تعیین می شود. دفتر سلطنتی پادشاه تنها برای یکی از نوادگان اولین پادشاه بلژیک، لئوپولد اول تعیین شده است.
از آنجایی که او به قانون اساسی ( بیش از همه ملاحظات ایدئولوژیک و مذهبی، عقاید و بحث های سیاسی و منافع اقتصادی ) ملزم است، پادشاه قرار است به عنوان داور و نگهبان وحدت و استقلال ملی بلژیک عمل کند. پادشاهان بلژیک در یک مراسم صرفاً مدنی سوگند بر این معنی یاد می کنند. پادشاهی بلژیک هرگز یک سلطنت مطلقه نبوده است. با این وجود، در سال ۱۹۶۱، رامون آرانگو، مورخ، نوشت که سلطنت بلژیک "واقعاً مشروطه" نیست.
عنوان مناسب پادشاه بلژیک، سلطان ( مونارش یا حاکم ) بلژیک است تا پادشاه بلژیک. این عنوان، نشان دهنده یک پادشاهی مردمی است که به مردم بلژیک ( یعنی یک رئیس ارثی دولت؛ در عین حال تأیید شده توسط مردم ) مرتبط است. ترجمه لاتین پادشاه بلژیک Rex Belgii بود که از سال ۱۸۱۵ نام پادشاه هلند بود؛ بنابراین جدایی طلبانی که بلژیک را تأسیس کردند عنوان رکس بلگاروم را انتخاب کردند. بلژیک تنها پادشاهی اروپایی موجود است که در آن وارث تاج و تخت بلافاصله پس از مرگ یا کناره گیری سلف خود به سلطنت نمی رسد. طبق ماده ۹۱ قانون اساسی بلژیک، وارث تنها با ادای سوگند قانون اساسی در جلسه مشترک دو مجلس پارلمان به سلطنت می رسد. جلسه مشترک باید ظرف ده روز پس از مرگ یا کناره گیری پادشاه قبلی برگزار شود. پادشاه جدید بلژیک ملزم به ادای سوگند قانون اساسی بلژیک است، "سوگند یاد می کنم که قانون اساسی و قوانین مردم بلژیک را رعایت کنم، استقلال ملی و تمامیت قلمرو را حفظ کنم" که به سه زبان رسمی گفته می شود: فرانسوی، هلندی و آلمانی. اعضای خانواده سلطنتی بلژیک اغلب با دو نام شناخته می شوند: هلندی و فرانسوی. به عنوان مثال، پادشاه کنونی در فرانسه «Philippe» و در هلندی «Filip» نامیده می شود. پنجمین پادشاه بلژیک «بادوئن» در فرانسوی و «بودوین» در هلندی بود. برخلاف لقب شاه فیلیپ به عنوان "پادشاه بلژیک ها"، پرنسس الیزابت را "شاهزاده خانم بلژیک" می نامند زیرا عنوان "شاهزاده بلژیک هاً وجود ندارد. او همچنین دوشس برابانت است. در زبان رسمی دیگر آلمانی، پادشاهان معمولاً با نام فرانسوی خود شناخته می شوند. همین امر در مورد انگلیسی نیز صادق است. به دلیل جنگ جهانی اول و احساسات شدید ضد آلمانی ناشی از آن، نام خانوادگی پادشاه در سال ۱۹۲۰از سکس - کوبرگ و گوتا به van België، de Belgique یا von Belgien ( "بلژیک" ) بسته به اینکه کدام یک از سه زبان رسمی کشور ( هلندی، فرانسوی و آلمانی ) مورد اسفاده است، تغییر یافت، این نام خانوادگی است که در شناسنامه ها و در تمام اسناد رسمی توسط خانواده سلطنتی بلژیک ( مانند مجوز ازدواج ) استفاده می شود. علاوه بر این تغییر نام سایر کوبرگرها از خانواده چند شاخه ای ساکس کوبورگ نیز نام خود را تغییر داده اند، مانند جورج پنجم، که نام خانوادگی ویندزور را بر اساس محل سکونت خانواده سلطنتی بریتانیا برگزید.