سلطان شاه

سلطان شاه ( ـ ۵۸۹ ق)
از پادشاهان سلسلۀ خوارزمشاهیان در ایران. پسر دوم ایل اَرْسَلان بود و بعد از مرگ پدر، با حمایت های مادرش، ترکان خاتون، به سلطنت خوارزم رسید اما برادر بزرگش، عَلاءالدّین تَکِشْ، از پذیرش حکومت وی سر باز زد و به سوی خوارزم حرکت کرد. سلطان شاه به همراه مادرش ، برای یاری خواستن از ملک مُؤَیِّد آی آبه به نیشابور گریخت. تَکِشْ ، پس از ورود به خوارزم، به تخت نشست . ملک مُؤَیِّد به جنگ تکش درآمد و به همراه ترکان خاتون کشته شد و سلطان شاه نزد پادشاهان غور گریخت . او سپس به یاری قَراخَتاییان، مَرْوْ را اشغال و مدتی در آن جا حکومت کرد، ولی براثر اختلاف با سلطان غیاث الدّین غوری در جنگی که در حوالی مُرْغاب روی داد، شکست خورد و متواری شد و سال بعد، به سبب خیانت یکی از سردارانش ، از شدت اندوه درگذشت .