سلطان نشین اچه

سلطان نشین آچه. سلطان نشین آچه، رسماً پادشاهی آچه دارالسلام ( آچه ای: Keurajeuën Acèh Darussalam؛ جاوی: کاورجاون اچیه دارالسلام ) ، یک سلطان نشین در استان آچه در اندونزی امروزی بود. آچه در قرن شانزده و هفده میلادی یک قدرت منطقه ای بزرگ بود و پس از آن وارد یک دوره انحطاط طولانی مدت شد. پایتخت آچه کوتاراجا ( باندا آچه امروزی ) بود.
آچه در اوج قدرتش دشمن و رقیب سلطان نشین جوهور و ملاکای پرتغال، که هر دو در شبه جزیره مالایا بودند، بود. این سه قدرت دائماً در رقابت برای کنترل تجارت در تنگه ملاکا و صادرات فلفل و قلع بودند. آچه علاوه بر قدرت نظامی قابل توجه، به یک مرکز شناخته شده فقه و تجارت اسلامی تبدیل شده بود.
امپراتوری عثمانی از سال ۱۵۶۵ میلادی برای پشتیبانی از سلطان نشین آچه در جنگ علیه امپراتوری پرتغال در چند دوره اقدام به فرستادن چندین ناوگان کرد. [ ۱] [ ۲] این گسیل ها در پی اعزام فرستاده ای از طرف سلطان آچه علاءالدین ریایات شاه قهار به سلیمان یکم در سال ۱۵۶۴ و احتمالاً در اوایل سال ۱۵۶۲ انجام شد که پشتیبانی از آچه در برابر پرتغال را درخواست می کرد. [ ۳]
این گسیل منجر به افزایش تبادلات بین آچه و امپراتوری عثمانی در زمینه های نظامی، تجاری، فرهنگی و مذهبی شد. [ ۴] حاکمان بعدی آچه این مبادلات را با امپراتوری عثمانی ادامه دادند و به نظر می رسد کشتی های آچه ای با پرچم عثمانی دریانوردی می کردند. [ ۵]