سلطان علیخان وزیر افخم یا سلطان علی خان وزیر بقایا وزیر داخله و رئیس کابینهٔ ایران از ۲۵ اسفند ۱۲۸۵ تا ۱۳ اردیبهشت ۱۲۸۶ ( ۶ صفر ۱۳۲۵–۱۱ ربیع الاول ۱۳۲۵ ) بود. وزیر افخم اولین نخست وزیر یک کابینه قانونی مورد تأیید مجلس در تاریخ ایران به شمار می رود.
... [مشاهده متن کامل]
وی از رجال عصر ناصری و مظفری و از درباریان مؤثری بود که همیشه مشاغل و مقامات حساس و پرمداخل داشتند.
او فرزند محمدخان سالار الملک، پسر عبدالرضا خان پسر محمدتقی یزدی نوه دختری میرزا ابراهیم خان ظهیرالدوله قاجار، می باشد و در سال ۱۲۸۴ ق متولد شد. در نوجوانی غلامبچه درباری ناصرالدین شاه بود و در جوانی پیشخدمتی شاه و نیابت آجودان باشی به او محول گردید. سپس مأمور تحصیل مالیات آذربایجان شد و در همین مقام رتبه سرتیپی و حمایل شیر و خورشید گرفت. بعد حاکم خلخال شد و در رفع فتنه طایفه شاطرانلو و شاهسون اقدامات مؤثری کرد. پس از قتل ناصرالدین شاه و سلطنت مظفرالدین میرزا، به منصب وزارت بقایا منصوب شد و در سال بعد حکومت ولایت یزد و مشتقات ضمیمه کار او شد. در سال ۱۳۱۹ ق ملقب به وزیر افخم شد و علاوه بر وزارت بقایا، مدیر مجلس دربار اعظم نیز شد و پسرش محمد حسن خان، وزیر بقایا شد. در زمان صدارت عین الدوله و میرزا نصرالله خان مشیرالدوله وزیر داخله بود. وقتی مشیرالدوله از کار کناره گیری کرد، تا ورود میرزا علی اصغر خان اتابک امور صدارت را بر عهده او سپردند که در حقیقت ارشد و با سابقه ترین وزیران کابینه قبل بود.
وزیرافخم روز پنجشنبه ۲۹ اسفندماه ۱۲۸۵ شمسی برابر با ۶ صفر ۱۳۲۵ قمری با هیئت وزیران خود در مجلس حاضر شد و از صنیع الدوله رئیس مجلس اجازه خواست تا کابینه خود را، که شامل هشت وزیر بود، معرفی کند و پس از کسب اجازه اسامی تمام وزیران را اعلام کرد. سپس به وکلای مجلس گفت: «غرض این بود که هیئت وزرا و کابینه تغییری کرده بود معرفی ایشان در مجلس بشود و همه ملت امروز بدانند که دولت و ملت یکی است و باید دست به یکدیگر داده و کار بکنند تا مملکت معمور و آباد گردد. »
در بین اسامی وزرای اعلام شده، وزیر جنگ، کامران میرزا، ظاهراً به علت بیماری به مجلس نیامد و به جای او دستیارش دبیرالدوله در مجلس حاضر شد. اما به گفته کسروی، در حقیقت کامران میرزا به دلیل آنکه در شأن خود نمی دانست به عنوان یک نایب السلطنه در مجلس حاضر شود، این بهانه را برای خود دست و پا کرد.
... [مشاهده متن کامل]
وی از رجال عصر ناصری و مظفری و از درباریان مؤثری بود که همیشه مشاغل و مقامات حساس و پرمداخل داشتند.
او فرزند محمدخان سالار الملک، پسر عبدالرضا خان پسر محمدتقی یزدی نوه دختری میرزا ابراهیم خان ظهیرالدوله قاجار، می باشد و در سال ۱۲۸۴ ق متولد شد. در نوجوانی غلامبچه درباری ناصرالدین شاه بود و در جوانی پیشخدمتی شاه و نیابت آجودان باشی به او محول گردید. سپس مأمور تحصیل مالیات آذربایجان شد و در همین مقام رتبه سرتیپی و حمایل شیر و خورشید گرفت. بعد حاکم خلخال شد و در رفع فتنه طایفه شاطرانلو و شاهسون اقدامات مؤثری کرد. پس از قتل ناصرالدین شاه و سلطنت مظفرالدین میرزا، به منصب وزارت بقایا منصوب شد و در سال بعد حکومت ولایت یزد و مشتقات ضمیمه کار او شد. در سال ۱۳۱۹ ق ملقب به وزیر افخم شد و علاوه بر وزارت بقایا، مدیر مجلس دربار اعظم نیز شد و پسرش محمد حسن خان، وزیر بقایا شد. در زمان صدارت عین الدوله و میرزا نصرالله خان مشیرالدوله وزیر داخله بود. وقتی مشیرالدوله از کار کناره گیری کرد، تا ورود میرزا علی اصغر خان اتابک امور صدارت را بر عهده او سپردند که در حقیقت ارشد و با سابقه ترین وزیران کابینه قبل بود.
وزیرافخم روز پنجشنبه ۲۹ اسفندماه ۱۲۸۵ شمسی برابر با ۶ صفر ۱۳۲۵ قمری با هیئت وزیران خود در مجلس حاضر شد و از صنیع الدوله رئیس مجلس اجازه خواست تا کابینه خود را، که شامل هشت وزیر بود، معرفی کند و پس از کسب اجازه اسامی تمام وزیران را اعلام کرد. سپس به وکلای مجلس گفت: «غرض این بود که هیئت وزرا و کابینه تغییری کرده بود معرفی ایشان در مجلس بشود و همه ملت امروز بدانند که دولت و ملت یکی است و باید دست به یکدیگر داده و کار بکنند تا مملکت معمور و آباد گردد. »
در بین اسامی وزرای اعلام شده، وزیر جنگ، کامران میرزا، ظاهراً به علت بیماری به مجلس نیامد و به جای او دستیارش دبیرالدوله در مجلس حاضر شد. اما به گفته کسروی، در حقیقت کامران میرزا به دلیل آنکه در شأن خود نمی دانست به عنوان یک نایب السلطنه در مجلس حاضر شود، این بهانه را برای خود دست و پا کرد.
