سلطان سهاک یا سلطان اسحاق ( ۷۹۸–۶۷۵ ه. ق ) یک شخصیت مقدس در دین یارسان است. از او به عنوان بنیانگذار خانواده های یارسان یاد می شود. پیروان دین یاری وی را به نام های سلطان حقیقت و صاحب کرم نیز می شناسند و او را اصلی ترین مظهر جلوهٔ ذات حق می دانند.
... [مشاهده متن کامل]
در اواخر سده ۷ هجری قمری در قریه برزنجه واقع در شهرستان سلیمانیه عراق چشم به جهان گشود. پدرش عیسی برزنجه ای در آن زمان رئیس درویشان قادری بوده است و خانقاه و مریدانی داشته است و مادرش خاتون دایراک ملقب به خاتون رمزبار یا رزبار دختر حسین بگ جاف بوده است، که در دین یاری یکی از هفت تن می باشد. بعد از درگذشت پدر مریدان او گرد سلطان سهاک جمع شدند و برادران بنای مخالفت را با او نهادند. از این رو از برزنجه به قریه شیخان در شهر پاوه در کرمانشاه ایران هجرت کرد و در آنجا نیز از دنیا رفت. مسلک اهل حق در زمان ایشان رواج یافت و رسمیت پیدا کرد. ( برهان الحق. ف۷ص۴۳ ) اشخاص زیادی از نقاط مختلف و از ملت ها و اقوام گوناگون نزد سلطان سهاک آمده و به وی دست ارادت داده و در حلقهٔ یاران او درآمدند. بسیاری از یاران سلطان سهاک اهل چین، هند، بخارا و سایر بلاد دوردست از ایران بوده اند و برای دیدار و یاری او به کردستان آمدند. دین یاری در زمان ایشان تجدید ساختار شد و فعالیت خود را علنی کرد. سلطان سهاک ارکان مزبور را به زبان کردی هورامی به نام بیابس پردیوری سرایش کرد و بیاوبس یاری را بنیان گذاشت. این بیاوبس به طوری که خود سلطان صریحاً گفته، برای جماعت اهل حق لازم الاجرا است و هرکس از ارکان آن تجاوز نماید از جامعهٔ اهل حق دانسته نمی شود. اصول آیین اهل حق بر چهار اصل پاکی، راستی، نیستی و ردا استوار است. طیب طاهری در خصوص تولد ایشان بر اساس محاسبات گاهشماری ۱/۱/۶۲۲ خورشیدی برابر با ۲۰/۹/۶۴۰ قمری و ۲۲/۳/۱۲۴۳ میلادی را در کتاب تاریخ و فلسفه سرانجام آورده است.
گفتارهای سلطان سهاک در سرانجام ( دیوان گوره ) که کتاب مقدس یارسان به شمار می رود، جمع آوری شده است و به شکلی کامل تا به امروز از جانب محقق و نویسنده یارسانی طیب طاهری در سال ۲۰۰۷ به چاپ رسیده است. سرانجام به معنی عاقبت و آخر کار است و شامل کلیهٔ متونی است که سلطان سهاک ( ۶۷۵–۷۹۸ هجری ) و یارانش در قرن هشتم هجری بیان کرده اند. این متون سرودها و نیایش ها و ادعیه و آداب و رسوم مذهبی و مسلکی و نذر و نیاز و قربانی ها را در برمی گیرد و بیشتر مطالب آن سینه به سینه منتقل شده است. کلام سرانجام به زبان گورانی نوشته شده است.
... [مشاهده متن کامل]
در اواخر سده ۷ هجری قمری در قریه برزنجه واقع در شهرستان سلیمانیه عراق چشم به جهان گشود. پدرش عیسی برزنجه ای در آن زمان رئیس درویشان قادری بوده است و خانقاه و مریدانی داشته است و مادرش خاتون دایراک ملقب به خاتون رمزبار یا رزبار دختر حسین بگ جاف بوده است، که در دین یاری یکی از هفت تن می باشد. بعد از درگذشت پدر مریدان او گرد سلطان سهاک جمع شدند و برادران بنای مخالفت را با او نهادند. از این رو از برزنجه به قریه شیخان در شهر پاوه در کرمانشاه ایران هجرت کرد و در آنجا نیز از دنیا رفت. مسلک اهل حق در زمان ایشان رواج یافت و رسمیت پیدا کرد. ( برهان الحق. ف۷ص۴۳ ) اشخاص زیادی از نقاط مختلف و از ملت ها و اقوام گوناگون نزد سلطان سهاک آمده و به وی دست ارادت داده و در حلقهٔ یاران او درآمدند. بسیاری از یاران سلطان سهاک اهل چین، هند، بخارا و سایر بلاد دوردست از ایران بوده اند و برای دیدار و یاری او به کردستان آمدند. دین یاری در زمان ایشان تجدید ساختار شد و فعالیت خود را علنی کرد. سلطان سهاک ارکان مزبور را به زبان کردی هورامی به نام بیابس پردیوری سرایش کرد و بیاوبس یاری را بنیان گذاشت. این بیاوبس به طوری که خود سلطان صریحاً گفته، برای جماعت اهل حق لازم الاجرا است و هرکس از ارکان آن تجاوز نماید از جامعهٔ اهل حق دانسته نمی شود. اصول آیین اهل حق بر چهار اصل پاکی، راستی، نیستی و ردا استوار است. طیب طاهری در خصوص تولد ایشان بر اساس محاسبات گاهشماری ۱/۱/۶۲۲ خورشیدی برابر با ۲۰/۹/۶۴۰ قمری و ۲۲/۳/۱۲۴۳ میلادی را در کتاب تاریخ و فلسفه سرانجام آورده است.
گفتارهای سلطان سهاک در سرانجام ( دیوان گوره ) که کتاب مقدس یارسان به شمار می رود، جمع آوری شده است و به شکلی کامل تا به امروز از جانب محقق و نویسنده یارسانی طیب طاهری در سال ۲۰۰۷ به چاپ رسیده است. سرانجام به معنی عاقبت و آخر کار است و شامل کلیهٔ متونی است که سلطان سهاک ( ۶۷۵–۷۹۸ هجری ) و یارانش در قرن هشتم هجری بیان کرده اند. این متون سرودها و نیایش ها و ادعیه و آداب و رسوم مذهبی و مسلکی و نذر و نیاز و قربانی ها را در برمی گیرد و بیشتر مطالب آن سینه به سینه منتقل شده است. کلام سرانجام به زبان گورانی نوشته شده است.
