سَلجوقیان عراق (حک: ۵۱۱ـ۵۹۰ق)
شاخه ای حکمران از سلجوقیان در عراق، فارس، خوزستان، آذربایجان و کردستان. شاهان این سلسله بیشتر در آذربایجان حکم راندند. مؤسس آن مغیث الدین محمود بن محمد بود که پس از پدرش، محمّد بن ملکشاه، دعوی سلطنت کرد. اگرچه سنجر با او به مخالفت برخاست سرانجام حکومت عراق را به مغیث الدین داد. پس از فوت او، بر سر امارت، منازعات در خاندانش آغاز شد که به قدرت گرفتن اتابکان آذربایجان انجامید. عاقبت، این سلسله به دست خوارزمشاهیان منقرض شد. شاهان این سلسله پس از محمود سلجوقی عبارت اند از داوود بن محمود، طغرل بن محمد، مسعود سلجوقی، ملکشاه بن محمود، محمد دوم سلجوقی، سلیمان شاه سلجوقی، ارسلان بن طغرل و طغرل بن ارسلان.
شاخه ای حکمران از سلجوقیان در عراق، فارس، خوزستان، آذربایجان و کردستان. شاهان این سلسله بیشتر در آذربایجان حکم راندند. مؤسس آن مغیث الدین محمود بن محمد بود که پس از پدرش، محمّد بن ملکشاه، دعوی سلطنت کرد. اگرچه سنجر با او به مخالفت برخاست سرانجام حکومت عراق را به مغیث الدین داد. پس از فوت او، بر سر امارت، منازعات در خاندانش آغاز شد که به قدرت گرفتن اتابکان آذربایجان انجامید. عاقبت، این سلسله به دست خوارزمشاهیان منقرض شد. شاهان این سلسله پس از محمود سلجوقی عبارت اند از داوود بن محمود، طغرل بن محمد، مسعود سلجوقی، ملکشاه بن محمود، محمد دوم سلجوقی، سلیمان شاه سلجوقی، ارسلان بن طغرل و طغرل بن ارسلان.
wikijoo: سلجوقیان_عراق